به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ این کتاب در ۶ فصل با عناوین «ساختار سیاسی و تاریخچه مناظره‌های انتخاباتی در کشورهای گوناگون»، «انتخابات»، «نظام رسانه‌‌ای و انتخابات ۲۰۱۰ در بریتانیا»، «مناظره‌های انتخاباتی تلویزیونی بریتانیا در سال ۲۰۱۰»، «تاثیر مناظره‌های تلویزیونی انتخاباتی» و «تفاوت‌های اصول حاکم بر مناظره‌های انتخاباتی تلویزیونی در بریتانیا و ایران» تدوین و تنظیم شده است.

نویسنده این کتاب، اسماعیل فلاح خبرنگار واحد مرکزی خبر در لندن است که در مقدمه درباره این کتاب می‌نویسد: «انتخابات در انگلیس پیشینه‌ای طولانی دارد و بررسی تحولات آن، مبارزه درازمدت مردم این کشور را برای کسب حق رای نشان می‌دهد. از آنجایی که انگلیس را مهد نظام پارلمانی و موجد نظام حزبی می‌دانند، تعامل احزاب سیاسی در به دست‌آوردن قدرت با رسانه‌ها به ویژه تلویزیون در این کشور در رونق‌بخشیدن به انتخابات برای بالابردن مشارکت سیاسی حائز اهمیت و تلاش این دو رکن اصلی در ایجاد مشروعیت نظام، حفظ سرمایه اجتماعی و نشان‌دادن یک جامعه دموکراتیک و علل پایین‌آمدن میزان مشارکت مردم در انتخابات سراسری در این کشور، در بیش از یک دهه اخیر قابل بررسی است.»

سوئد، آمریکا، کانادا، فرانسه، استرالیا، نروژ، اسپانیا، آفریقای جنوبی، اسکاتلند، جمهوری اسلامی ایران، افغانستان، عراق، بریتانیا، مصر، روسیه و کنیا از جمله کشورهایی هستند که در فصل نخست کتاب با عنوان «ساختار سیاسی و تاریخچه مناظره‌های انتخاباتی در کشورهای گوناگون»، ساختار سیاسی و سیر تاریخی مناظره‌های انتخاباتی آنها مورد بررسی قرار می‌گیرد.

هدف نویسنده از آوردن چنین مباحثی در فصل نخست، امکان مقایسه مناظره‌های انتخاباتی این کشورها در فصل‌های بعدی است. به عنوان مثال در این فصل، نویسنده درباره مناظره‌های تلویزیونی انتخاباتی در افغانستان می‌نویسد: «نخستین مناظره تلویزیونی در افغانستان میان سه نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری در افغانستان، در سال ۲۰۰۹ تلویزیون و رادیوی ملی این کشور برگزار شد. حامد کرزی، رئیس‌جمهوری افغانستان، به همراه اشرف غنی و رمضان بشردوست، در این مناظره از برنامه‌های خود در صورت انتخاب‌شدن و چالش‌های پیش رو سخن راندند و به پرسش‌های مجری برنامه پاسخ دادند. برگزارکنندگان مناظره بر این باور بودند که چنین مناظره‌هایی یک بخش بسیار مهم دموکراسی است و امروز در افغانستان دموکراسی نوبنیادی در حال شکل‌گیری است.» (صفحه ۵۱)

«انتخابات» عنوان فصل دوم کتاب را تشکیل می‌دهد. این فصل خود به دو بخش «انتخابات در ایران» و «انتحابات در بریتانیا» تقسیم می‌شود که به طور مبسوط نظام انتخاباتی این دو کشور برای مخاطب توضیح داده می‌شود.

در بخش نخست مباحثی در رابطه با انتخابات ایران در قبل و پس از پیروزی انقلاب اسلامی مطرح می‌شود؛ نگاهی به سابقه تاریخی و مفاهیم انتخابات در ایران، شرایط نامزدها و رای‌دهندگان در نخستین نظامنامه انتخاباتی، مفهوم انتخابات دو درجه‌ای، تشکیل مجلس سنا، شرایط طبقاتی برای نامزدهای سنا و غیره از مباحث انتخاباتی «قبل از انقلاب» و عوامل اجرایی انتخابات، نامزد انتخاباتی، انصراف، استعفا، حدود و مرزهای حوزه انتخابیه، انتخابات مجلس خبرگان، انتخابات مجلس شورای اسلامی و غیره مباحث مطرح شده «پس از انقلاب اسلامی» در این کتاب است.

در ادامه این فصل، در بخش دوم نیز مباحثی در رابطه با انتخابات در بریتانیا مطرح می‌شود؛ مباحثی چون ثبت‌نام در انتخابات، رای حضوری، رای پستی، رای وکالتی، مراحل ثبت‌نام، تاریخچه حق رای در بریتانیا و غیره.

در فصل سوم کتاب که «نظام رسانه‌ای و انتخابات ۲۰۱۰ در بریتانیا» نام دارد به مطالبی درباره رسانه‌ها و کمیسیون انتخابات بریتانیا در سال ۲۰۱۰ اختصاص داده شده است. اَفکام (شامل رادیو، تلویزیون، روزنامه، چاپ، نشریات، مجلات، اینترنت) مخاطبان رسانه‌ها در بریتانیا، مراکز و سازمان‌های رسانه‌ای، روزنامه‌های سراسری، روزنامه‌های یکشنبه و مجلات خبری از جمله مباحث مطرح‌شده در این فصل کتاب هستند.

در بخشی از فصل سوم درباره اثر روزنامه‌های بریتانیایی بر رای‌دهندگان در صفحه ۱۳۷-۱۳۸ می‌خوانیم: «سمت‌گیری سیاسی روزنامه‌های سراسری بریتانیا، آشکار است و آنها به صورت تاریخی - و البته بدون شرم- به پخش اخباری می‌پردازند که به نفع حزب مورد تایید آنها و یا ضرر احزاب مخالف باشد. این روزنامه‌ها برای القای این موضوع که خوانندگان چگونه باید رای دهند، منتظر زمان انتخابات نمی‌شوند و دستور کار سیاسی روزانه آنها، این موضوع را نشان می‌دهد. در بیست سال اخیر، تغییری مشاهده می‌شود و آن، این است که از زمان کناررفتن مارگارت‌تاچر، اغلب روزنامه‌ها دوست دارند جار بزنند که از احزاب سیاسی مستقلند. بخشی از این تمایل در این موضوع نهفته است که هر دو حزب کارگر و محافظه‌کار به سمت میانه گرایش پیدا کرده‌اند و دبیران روزنامه‌ها از اجماع و توافق خوششان نمی‌آید.»
 
«مناظره‌های انتخاباتی تلویزیونی بریتانیا در سال ۲۰۱۰» عنوان و موضوع محوری فصل چهارم این کتاب است. در بخش نخست این فصل «برنامه‌های مستند تلویزیونی درباره مناظره‌های انتخاباتی»، «برنامه چگونگی برنده‌شدن در یک مناظره تلویزیونی»، «چه کسی رای می‌دهد»، «اعتماد به سیاست»، «انتخابات بدن پوشش» (election uncoverd)  از مباحث مطرح‌شده بخش نخست این فصل هستند.

در بخش دوم این فصل نیز گزارشی از مناظره‌های انتخاباتی رهبران احزاب بریتانیا در سال ۲۰۱۰ برای مخاطبان ارائه می‌شود.

 فصل پنجم «تاثیر مناظره‌های تلویزیونی انتخاباتی» نام دارد که این فصل نیز همانند فصل‌های پیشین به دو بخش تقسیم می‌شود. در بخش نخست عملکرد رهبران احزاب در مناظره‌های انتخاباتی سال ۲۰۱۰، اثر مناظره‌های انتخاباتی سال ۲۰۱۰ بریتانیا بر رای‌دهندگان و اثر مخرب احتمالی روش ابداعی ارزیابی نظر مخاطبان مناظره‌های انتخاباتی مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد و در بخش دوم نیز مصاحبه با پروفسور «استفن کلمن» درباره مناظره‌های انتخاباتی تلویزیونی در بریتانیا برای مخاطبان منعکس می‌شود.

در فصل پایانی کتاب با عنوان «تفاوت‌های اصول حاکم بر مناظره‌های انتخاباتی تلویزیونی در بریتانیا و ایران» مصاحبه با دکتر مرتضی حیدری مجری سه مناظره انتخاباتی ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۲ در ایران و سپس جدولی به منظور چکیده مقایسه تطبیقی میان مناظره‌های انتخاباتی در تلویزیون‌های بریتانیا و جمهوری اسلامی ایران، ارائه می‌شود.

چاپ نخست کتاب «بررسی تطبیقی مناظره‌های انتخاباتی تلویزیونی ایران و انگلیس» نوشته اسماعیل فلاح در ۳۶۸ صفحه و بهای ۱۲ هزار تومان از سوی انتشارات کمال‌الملک چاپ و منتشر شده است.