به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ این بازیگر سینما و تئاتر که داوری بخش مناطق جشنواره تئاتر دانشگاهی را برعهده داشته است‌ با اشاره به چند اجرای خوب و با کیفیت که در بخش مناطق جشنواره تماشا کرده است، بیان کرد: در بخش مناطق جشنواره تئاتر دانشگاهی چند نمایش انتخاب شدند که در نهایت با تئاتر دانشجویی مرکز رقابت می‌کنند، در این جشنواره نیروهای بالقوه، پرانرژی و خلاقی وجود دارند که متاسفانه هم ضعف آموزشی دارند و هم خیلی زود پراکنده می‌شوند.

تیموریان ادامه داد: در این راستا چند اثر برگزیده را پیشنهاد کردیم تا امکان اجرای عمومی برای آن‌ها در تهران فراهم شود.

وی درباره اینکه بسیاری از جوانان تئاتری به دلیل کمبود سالن خود به سراغ ایجاد سالن می‌روند، گفت: وقتی تئاتر از نظر اقتصادی ضعیف می‌شود به نحوی می‌خواهیم خودکفا شویم و این مساله به ویژه در میان جوانان دیده می‌شود. البته در همه جای دنیا چنین سالن‌هایی وجود دارد ولی قطعا دولت باید سیاست‌گذاری و برای ساخت سالن کمک کند، همچنین جاهایی که به عنوان سالن خصوصی باز می‌شوند باید حمایت شوند.

این بازیگر با اشاره به مشکل کمبود سالن افزود: در تهران یک تئاترشهر را داریم و یک تالار وحدت که آن هم بیشتر جنبه اپرا و موسیقی دارد و بسیاری از سالن‌های دیگر هم چند منظوره هستند. در این شرایط بسیاری از سالن‌هایی که ایجاد می‌شوند از عشق و شور بچه‌های تئاتر است هرچند حقیقتا در حد استانداردهای تئاتری نیستند.

او ادامه داد: بخشی از کاربری و ایجاد این سالن‌های کوچک به دلیل محدودیت‌هایی که به شکل ممیزی وجود دارد‌، باعث می‌شود شرایط آن‌ها بهینه باشد، اما با وجود آنکه این کار را خوب می‌دانم باید مراقب بود چون تئاتر خصوصی به معنای وجود سرمایه گذار، آثار را به سمت گیشه سوق می‌دهد.

تیموریان تاکید کرد: کمک به گیشه، وظیفه وزارت ارشاد و مرکز هنرهای نمایشی یا نهادهای دیگر است که حمایت جزو وظایف آن‌ها است.

وی همچنین درباره فعالیت‌های جدید خود در تئاتر با همراهی مسعود رایگان توضیح داد: چند پروژه را برای کار آماده داریم، اما منتظریم سالن مناسب برای اجرا پیدا کنیم. البته سال گذشته قراردادی برای اجرا در سالن «چهارسو» داشتیم که با تغییر مدیریت مجموعه تئاترشهر برنامه‌ ما نیز تغییر پیدا کرد.

رویا تیموریان در این باره گفت: بزرگترین لطمه را عدم برنامه‌ریزی و تغییر مدیریت‌ها پیش می‌آورد، چون این قدر ماجرا سلیقه‌ای می‌شود که بسیاری، امکانات خود را از دست می‌دهند. این شرایط به خوبی نشان می‌دهد که ما برنامه مدون نداریم و اتفاقات خوبی هم که در تئاتر رخ می‌دهد برای خود بچه‌های تئاتر است آن هم با همه رنج‌ها و مشکلاتی که دارند.