اطلاعیه «تئاتر شهر» درباره اجراهای به تعویق افتاده اسفندماه ۹۸

واحد ارتباطات، آموزش و پژوهش مجموعه تئاتر شهر با صدور اطلاعیه‌ای درباره نحوه اعلام برنامه‌های آینده تالارهای این مجموعه در سال ۹۹ و اجراهای به تعویق افتاده اسفند ۹۸ توضیحاتی را ارائه داد.

«تئوری بنیادی هنر تئاتر» منتشر شد؛ استانیسلاوسکی در پی کشف احساسات واقعی انسان بود

در کتاب «تئوری بنیادی هنر تئاتر» علاوه بر نظریات استانیسلاوسکی درباره بازیگری، نقد و نظرات دیوید مگارشک را درباره سیستم استانیسلاوسکی می‌خوانیم؛ همچنین درباره دیدگاه استانیسلاوسکی درباره اخلاق هنرمند روی صحنه تئاتر و ملودرام و بدیهه‌سازی در آن آگاه می‌شویم.

«بیگانه در خانه» و دوربین موذی/ وقتی سینما و تئاتر تلفیق می‌شود

نمایش «بیگانه در خانه» به کارگردانی محمد مساوات از آثار حاضر در جشنواره تئاتر فجر با تلفیق سینما و تئاتر به طرق مختلف، در بستر حریم شخصی یک زوج، مفهوم بیگانگی را به چالش می‌کشد.

آرش فلاحت‌پیشه: نمی‌توانم با مافیای بزرگ تئاتر مقابله کنم

آرش فلاحت‌پیشه که بزودی نمایش «پنهان‌خانه پنج در» را به صحنه می‌برد، از مافیا و فسادی سخن می‌گوید که گریبان تئاتر را گرفته، از اینکه بسیاری از آثار نمایشی از محتوا تهی شده و تاکید دارد تنها سرمایه‌گذار و صاحب نمایشش، خودش است.

خرده‌روایت‌هایی درباره ازخودبیگانگی/ نگاهی به نمایش «بیگانه در خانه» به کارگردانی سید محمد مساوات

بسیاری از منتقدان کارهای مساوات را پست‌مدرن می‌دانند و حتی به آثار او برچسب‌های گوناگونی چون فرمالیستی و سوررئالیستی زده‌اند.

بیگانه بد است؟/ درباره نمایش «بیگانه در خانه»

​تمدید مهلت دریافت چکیده مقالات سمینار «مطالعات تاریخی تئاتر و درام ایران»

سمینار پژوهشی «مطالعات تاریخی تئاتر و درام ایران» که توسط کانون تئاتر دانشگاهی اداره کل هنرهای نمایشی برگزار می‌شود تا یکشنبه ۲۲ دی ماه پذیرای چکیده‌ مقالات پژوهش‌گران خواهد بود.

گفت‌وگو با ایرج راد و سهراب سلیمی به بهانه اجرای نمایش «آقای اشمیت کیه؟»/ امروز علم هم به خدمت زور درآمده است

سلیمی:گویی امروز علم هم در خدمت زور آمده است، علم در خدمت پلیس آمده است. به همان راحتی هم وقتی از دکتر سوال می‌کنند شما را چه کسی برای درمان من فرستاده است؟ پاسخ می‌دهد: «پلیس فرستاده است.» راد:اشمیت می‌گوید اجازه بدهید من تجربه‌ای کنم شاید فروغی در زندگی‌ام اتفاق افتد. وقتی این موانع وجود دارد هرگز هویت به این سادگی شکل نمی‌گیرد. طبیعتا دنیای سباستین مختص به مرز لوکزامبورگ، فرانسه نیست.

یعنی ما دیگه «چی» نداریم؟!/ یادداشتی برای نمایش «حشره» به کارگردانی مهیار قزل سوفلو

نمایش «حشره» از آن اجراهایی است که نمی توان به راحتی قضاوتش کرد، شاید علتش این باشد که آنقدر معما برایت خلق می کند که در طول نمایش فرصت کافی برای حل کردن همه آنها نداری و تا ساعتها بعد از پایان نمایش هم دنبال پیدا کردن رازهایی هستی که از لابلای استعاره ها با خودت به بیرون سالن آورده ای.

مجموعه‌مقاله «تئاتر و جامعه» چاپ شد

کتاب مجموعه‌مقاله «تئاتر و جامعه» با گردآوری رضا کوچک‌زاده توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شد.

کوروش سلیمانی: تجربه‌ای سخت در «سکوت سفید»/ به جای خشونت آرامش ترویج کنیم

کوروش سلیمانی کارگردان «سکوت سفید» درباره دلایل انتخاب این اثر نمایشی و مسائل جانبی که موجب متضرر شدن گروه نمایش شده است، توضیحاتی ارائه داد.

طرح صریح دغدغه‌های خانواده تئاتر/سلبریتی‌ها هنر ما را پولی کردند!

تعدادی از هنرمندان تئاتر با حضور در معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی درباره موضوع معافیت مالیاتی اصحاب فرهنگ و هنر دیدار و گفتگو کردند.

گفت‌وگو با حسین مسافر آستانه به بهانه کارگردانی نمایش پس از ۱۰ سال: ارزش‌ها را درحصار مناسبت‌ها زندانی کردیم

ما تئاتر جنگ را درگیر مناسبت‌های خاص کرده‌ایم و اصلا فکر نمی‌کنیم فرهنگی است که می‌تواند تمام‌وقت وجود داشته باشد. فکر کردیم بعضی مناسبت‌ها را با این نمایش‌ها پر کنیم و همین موجب رکود این مفهوم در تئاتر شد. حصار مناسبت‌ها فقط برای زندانی کردن این مفهوم بود.

یادداشتی درباره نمایش لانچر ۵؛

برای رنج هایی که در لابه لای پوشه ها بایگانی می شوند...

این اثر، تنها یک تئاتر نیست؛ یک غنیمت هم هست؛ در این سال هایی که بیشتر اجراها با سالن های نیمه خالی به روی صحنه می روند و بلیت نمایش ها به زور طنزهای مبتذل و سوژه های زرد به فروش می رسند، نمایش هایی مثل لانچر ۵ نمی گذارند که تشکچه های خارج از ظرفیت، خاک بخورند و این چنین کورسوی امید را در دل دلبستگان به تئاتر اصیل، زنده نگاه می دارند.

ضد رئالیسم با نیم‌نگاهی به کارلوس فوئنتس

متن زیر گفت‌وگو با سمانه زندی‌نژاد، کارگردان نمایش «آن دیگری» است.

شرمساریِ تاریخ تئاتر ایران/ گفت‌وگو با جمشید ملک‌پور درباره مساله حذف افراد در تئاتر ایران به بهانه رونمایی از سردیس «شاهین سرکیسیان»

وقتی سرکیسیان کارش را شروع کرد در تلاش بود برای گروه خود امکاناتی بگیرد. اداره هنرهای زیبای وزارت فرهنگ و هنر هم به این نتیجه رسیده بود که بعد از کودتای سال‌32 اوضاع هنری خوب نبود و فضای هنری ایران مرده بود. از آنجا که تجربه دهه 20 و تبدیل تئاتر به ابزار تبلیغاتی جناح چپ را پیش روی داشتند و نمی‌خواستند دیگر چنین اتفاقی رخ دهد، پس گفتند چه بهتر که خودمان پیش قدم شویم و تئاتر دولتی تاسیس کنیم تا کنترل دست خودمان باشد.

حذف به سبک ایرانی/ در باب محذوفان تاریخ تئاتر

تاریخ تئاتر پر است از این اسامی، افرادی که ظهور کرده‌اند و در فضای رخوت و حسادت پر پر شده‌اند. هنرمندانی که نام‌شان به واسطه حسادت‌ها پاک شده است و در پی ناکامی‌ها از یادها محو شده‌اند.

روایت پیتر بروک از تفاوت‌های تئاتر وست‌اند و برادوی/ وقتی من و ترومن کاپوتی در برادوی شکست خوردیم

نخستین تلاش‌های هارولد آرلن و کاپوتی در نوشتن ترانه‌ها با انتظار مخاطبان یک دنیا فاصله داشت. مارلنه دیتریش، بازیگر تئاتر آلمانی- امریکایی، به عنوان یک دوست و طرفدار آن‌قدر محبت داشت که آرلن را در دنیای تجاری نمایش تشویق و راهنمایی کرد چون این دنیا را خیلی خوب می‌شناخت.

چرا کریم شیره‌ای نباید یک قبر برای خودش داشته باشد/ گفت‌وگو با مجید رحمتی به بهانه ایفای نقش قابل‌تامل در نمایش «کریملوژی»

جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی، یک جشنواره بین‌المللی بود که سالی یک‌بار برگزار می‌شد ولی به یک باره دو ساله شد و از بین‌المللی هم بیرون آمد و کشوری شد. قطعا هم در دو سال آینده مشکلات بیشتری برای آن رخ خواهد داد. ‌ای کاش این شیوه‌های نمایشی در کشورهای دیگر به منصه ظهور می‌رسیدند زیرا قطعا حلوا حلوایش می‌کردند و دانشگاه و پژوهشگاه هم برایش می‌زدند. مسوولان ایرانی همه‌چیز را فراموش کرده‌اند و هر چقدر هم تلاش کنید، کسی گوشش بدهکار نیست. به نظرم آنها فکر می‌کنند نمایش‌های ایرانی موزه‌ای است و چند وقت یک بار باید گرد و خاک آنها را پاک کنیم و گاهی هم یک شوی پر آب و تابی از آن در تئاتر شهر برگزار کنیم.

پول می‌شود و به آسمان می‌رود/ مدیران سالن‌های غیر دولتی تئاتر چه افکاری در سر دارند؟

　سالن‌های غیردولتی تئاتر چند سالی است که فعال شده‌اند و ما از سال‌های میانی دهه ۹۰ تا امروز فراز و فرودهای اقسام مدیران سالن‌های اصطلاحا خصوصی را مشاهده کرده‌ایم.

گریز از اکنون‌نویسی در ادبیات نمایشی

وحید منتظری با لحنی نوستالژیک زندگی نویسنده‌ای را روایت می‌کند که از آرمان عدالت‌خواهی به پول و ثروت رسیده است و این اندیشه هم زندگی عادی او را دستخوش تلاطم جدی کرده و حالا این کاراکتر هیچ مرز اخلاقی ندارد و تنها به فکر مرگ خویش است.

چون را ه گنج بر همه‌کس آشکاره نیست/   مرور فراز و فرودهای ۵ دهه فعالیت هنری با بهروز غریب‌پور به بهانه زادروز این هنرمند

سالی که ما به دانشگاه وارد شدیم، سال حرفه‌ای‌ها و افرادی بود که عقبه تئاتری داشتند. از همسالانم می‌توانم به سودابه اسکویی، فرزند دو شخصیت برجسته تئاتر در آن روزگار اشاره کنم. من سرپرستی گروه «شهاب» کردستان را برعهده داشتم. می‌خواهم بگویم اساتید ما چندان هم با شاگردان کم سابقه و نابلد مواجه نبودند، روی این اصل مطالبات ما بیش از خواسته‌های یک دانشجوی سال اول یا دومی بود. اگر کلاس کیفیت نداشت، مقابل استاد می‌ایستادیم و حتی تا تغییر مدرس پیش می‌رفتیم.

سیمین و هرتا مولر روی صحنه تئاتر/ سما موسوی و مونا احمدی از نمایش مستند «به زبان خواب» می‌گویند

هر طور درباره سیمین صحبت کنیم جلال جزیی است جدا نشدنی. سیمین دانشور جمله عجیبی دارد که می‌گوید: خوشبختی تعاریف متفاوتی دارد ولی برای من خوشبختی زمانی است که عشق به موقع سراغت بیاید. چرا سایه جلال همچنان سنگین است؟ چون ویژگی‌های متفاوتی داشته ولی اگر به ادبیات سیمین رجوع کنیم منحصر به فرد به نظر می‌رسد. فرازهای مورد نظر ما هم در این نمایش به بخش‌هایی از زندگی‌ دو نویسنده زن بازمی‌گردد که از نظر ما به شخصیت آنها شکل می‌دهد.