شناسهٔ خبر: 35297 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

باید تعریف مان را از تئاتر تغییر بدهیم

حمید پور آذری کارگردان نمایش «سال ثانیه» گفت: تئاتر یک وسیله است، یک ابزار که آدم ها اگر در آن قرار بگیرند جلو می روند در تئاتر باید به جایی برسیم که مهمترین نمایش ها روی صحنه کف تئاتر باشند چرا که هدف تئاتر چیزی بیشتر از یک اجرای صرف است.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛  نشست خبری نمایش سال ثانیه با حضور حمید پورآذری کارگردان، نشمینه نوروزی نویسنده، نرگس هاشم پور دراماتورژ و دیگر عوامل نمایش برگزار شد.

در ابتدای این نشست که در کافه نزدیک تئاتر برگزار می شد حمید پورآذری گفت: داستان در یک فضا اتفاق می افتد، ۱۰ نفر جایی هستند که نمی دانند کجاست و یک آیینی را هر روز تکرار می کنند، هر بار خودشان را به راهی می زنند که شاید سرانجام باز شود.

وی با بیان اینکه تلاش می کنیم نمایش را از سی ام تیرماه اجرا کنیم، افزود: برای پیدا کردن محل اجرا جاهای مختلفی را دیدیم حتی به سوله هایی در تهرانسر سر زدیم و در نهایت به کاخ سعدآباد رسیدیم. خوش شانس بودیم که مدیر آن مجموعه تئاتر را دوست داشت و ما توانستیم زمین تنیسی که به درب زعفرانیه نزدیک است را بگیریم. این زمین مدتها مطرود مانده بود که ما ناچار شدیم آنجا را برای اجرا آماده کنیم.

کارگردان نمایش دایره گچی با بیان اینکه این اولین قرارداد یک تئاتر با سازمان میراث فرهنگی است، تصریح کرد: اولین چیزی که برای شروع نمایش در ذهن من بود ایده حضور این دختران کنار هم بود، به مرور فکر کردیم که مکان اجرا چطور جایی باید باشد و یک به یک به ایده اجرا رسیدیم.

پورآذری با اشاره به اینکه اجرا در فضاهای نامتعارف چیز جدیدی نیست، افزود: در کتاب فضای داخلی تئاتر نوشته پیتر بروک طرح شده که هرگاه عابری از مقابل کسی بگذرد تئاتر اتفاق افتاده است. در فستیوال اخیری که من حاضر بودم نمایش ها در زیر پل های لندن و یا سالن های پرتابل اجرا می شد و سالنی برای اجرای تئاتر وجود نداشت.

وی افزود: فکر می کنم باید تعریف مان را از تئاتر یک بار دیگر عوض کنیم اساسا از تئاتر چه می خواهیم، تئاتر هنری است که از سیاست، اقتصاد و جامعه تاثیر می گیرد و تاثیر می پذیرد، من فکر می کنم باید کار دیگری کرد، با کمبود فضاهایی که داریم باید به سمت اجرا در فضاهایی برویم که قبلا تجربه نکرده ایم.

پورآذری که پیشتر نمایش خانه ای روی آب روی صحنه برده بود با اشاره به اینکه اجرا در زمین تنیس سعدآباد به خاطر کمبود جا برای من نبوده است، گفت: تئاتر یک وسیله است، یک ابزار که آدم ها اگر در آن قرار بگیرند جلو می روند در تئاتر باید به جایی برسیم که مهمترین نمایش ها روی صحنه کف تئاتر باشند چرا که هدف تئاتر چیزی بیشتر از یک اجرای صرف است.

وی ادامه داد: در هلند شخصی بود که با مهاجران آن کشور تئاتر کار می کرد و من شنیدم که درباره اش می گویند او مهمترین خدمت را دارد به هلند می کند چرا که آینده کشور دست مهاجرین است و این شخص دارد با تئاتر فرهنگ آینده کشور را می سازد.

پورآذری همچنین درباره روند انتخاب بازیگران نمایش گفت: همیشه برای من انتخاب کردن سخت بوده است، کسانی که با من کار می کنند در واقع ۵-۶ سال اخیر را کنار من بوده اند، ما نزدیک ۱۸ ماه خیلی کارهای دیگری که می توانستیم انجام ندادیم و تمرکزمان را روی کاری گذاشتیم که معلوم نبود چه اتفاقی قرار است برایش بیفتد.

وی در مورد شکل گیری ایده اجرا گفت: دوستی دارم که کارگردان هنری فستیوالی در زوریخ است در واقع پیشنهاد او برای تولید یک نمایش انگیزه کارکردن را در من ایجاد کرد و من تصمیم گرفتم نمایش را آماده کنم و روی صحنه ببرم. متاسفانه این جزء معضلات یا توهم های ماست که فکر می کنیم آدم های مهمی هستیم اما نیستیم.

پورآذری در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: درامی که نوشته می شود درام بازیگر است و در این نوع اجرا بازیگر دیگر بازیگر صرف نیست نویسنده هم نویسنده صرف نیست، درام ما درام همه آدمهاست، مهم نیست که من یا دوستانم متهم شویم که نمایشنامه نویسی را نابود می کنیم ما ترجیح می دهیم در جایی که همه تبدیل به دهان شده اند و گوشی وجود ندارد به شیوه خودمان حرف بزنیم.

در ادامه این نشست، نشمینه نوروزی نویسنده سال ثانیه درباره نمایشنامه گفت: در شروع هیچ چیز وجود نداشت به جز ۱۰ بازیگر، با زدن اتودهای مختلف به نمایشنامه فعلی رسیدیم و به کمک بازیگران و فضای کار متن را شکل دادیم.

نرگس هاشم پور دراماتوژ نمایش نیز گفت: چیزی که در این نمایش برای من جالب است کشف و شهودی است که هر روز در کار رخ می دهد، پیدا کردن معناهای جدیدی که هر روز در روند اجرا شکل می گیرد، فکر می کنم ویژگی کار پویایی این شیوه است که باعث می شود مدام و تا آخرین روز اجرا کشف و شهود ادامه داشته باشد.

وی افزود: بعد از سالهایی که در خارج از کشور زندگی کردم در بازگشت با نمایش های آقای پورآذری مواجه شدم و برایم جالب بود که ایشان در آثارشان مکان را تبدیل به موضوع اثر می کنند، این از ویژگی های کار اوست که دست به انتخابی می زند که تماشاگران جدیدی را وارد فضای اثر و فضای تئاتر می کند مسئله ای که می تواند به ارتقای سطح فرهنگی گونه ای دیگر از تماشاگران منجر شود.

در پایان نشست نمایش سال ثانیه، مینا زمانی و تینا یونس تبار از بازیگران نمایش به همکاری ۵-۶ ساله با حمید پورآذری اشاره کردند و درباره سختی ساختن کاراکتر از هیچ صحبت کردند.

مارال اشگواری، مدیر تولید سال ثانیه نیز گفت: همه زحمات تولید این نمایش بر عهده اعضای گروه پاپتی هاست که فقط شامل بازیگران نمی شود از کسانی حرف می زنم که بدون توقع مالی سر کار می آیند، کارها را انجام می دهند و می روند.

وی با اشاره به اینکه پیش فروش بلیت های نمایش از امروز در سایت تیوال آغاز شده است، گفت: باید از مسئولان سایت تیوال تشکر کنم که بدون هزینه ای همکاری شان را برای فروش بلیت آغاز کرده اند، بهای بلیت نمایش ۲۵ هزار تومان خواهد بود و ما در هر اجرا ۲۲۴ صندلی ظرفیت خواهیم داشت.

نمایش سال ثانیه به طراحی و کارگردانی حمید پورآذری از سی ام تیرماه در زمین تنیس سابق کاخ سعدآباد اجراهای خود را آغاز می کند. زمان شروع نمایش از لحظه غروب آفتاب خواهد بود و هر هفته چند دقیقه اختلاف زمان در ساعت اجرا خواهد داشت.

نظر شما