فرهنگ امروز به نقل از روزنامه فرهیختگان:
یکی از راه‌های اندیشیدن «گفت‌وگو» یا همان «دیالوگی» است که سقراط به‌شدت بر آن تاکید داشت. اما دیالوگ یا گفت‌وگو کردن برای خودش راه‌و‌رسمی دارد. یکی از مهم‌ترین شروطی که گفت‌وگو را ممکن می‌کند این است که تعصب را کنار بگذاریم. یک گفت‌وگو، یک مباحثه، یک جلسه نقد و بررسی یا حتی سوال و جواب‌هایی که حول یک موضوع در فضاهای مجازی، سیاسی، علمی و آکادمیک صورت می‌گیرد، همه می‌توانند مورد مغالطه و اشتباهات متعصبانه قرار گیرند و به انحراف کشیده شوند. فضای سیاسی‌اجتماعی این روزها در کنار گسترش چشم‌گیر شبکه‌های اجتماعی امکان گفت‌وگو، مباحثه و دیالوگ را بیشتر از پیش فراهم کرده است، اما چگونه و با چه کیفیتی؟ در ادامه نمونه‌هایی از این اشتباهات، که می‌تواند یک مباحثه یا گفت‌وگو را به صحنه جنگ تبدیل کند و شما را از رسیدن به پاسخ و حتی حقیقت باز‌دارد، به صورت فهرست‌وار آورده‌ام. موارد لیست‌شده برگرفته از بخش روان‌شناسی ساینس و مقاله‌ای از نشریه ایندیپندنت است. این دروس هم می‌تواند شما را آگاه کند و هم از افتادن در دام طرف مقابل برهاند. شما هم می‌توانید به نوبه خود و با توجه به تجربیات‌تان نکات دیگری به این فهرست بیفزایید.
درس اول: وقتی به چالش کشیده شدید یا در استدلال خود شک کردید، تلاش کنید هیزم به آتش اختلاف بریزید تا دعوا بالا بگیرد. مثلا یک حرف مسخره‌تر بزنید یا به دیگران القاب ناشایست نسبت بدهید.
درس دوم: با بولدوزر از روی نکات ظریف رد شوید. جزئیات همیشه می‌تواند حواس شما را پرت کند و به قصد و غرض‌تان آسیب بزند، بنابراین به راحتی از کنار آنها بگذرید.
درس سوم: شما مختار به گلچین کردن هستید. وقتی می‌خواهید حریف‌تان را زمین بزنید، نکات مثبتش را نادیده بگیرید و دائما نکات منفی وی را یادآوری کنید.
درس چهارم: رقیبتان را ترور شخصیت کنید. با این رفتارتان برای خودتان آبرو نمی‌گذارید، بنابراین نگران آبروی رقیبتان هم نباشید.
درس پنجم: هرگز عذرخواهی نکنید. این لوس‌بازی‌ها برای آدم‌های دون‌پایه‌ای است که بسیار واضح اشتباه می‌کنند.
درس ششم: چند درخواست را یکجا طلب کنید. اگر به دو مورد آن پاسخ دادند، برای سومی طلبکار شوید.
درس هفتم: تهمت بزنید. اگر بی‌اساس بود، منتقدان را کینه‌توز و عقده‌ای بنامید.
درس هشتم: این‌گونه مطرح‌کنید که رقبای شما در اشتباه نیستند، بلکه اصلا سوء‌نیت دارند.
درس نهم: قانون خیرخواهی معکوس. همیشه انتظار داشته باشید که افراد مقابل شما خیرخواهانه‌ترین تفسیرها را از رفتار و حرف‌های شما داشته باشند، اما در عوض شما رفتار بقیه را به حساب بدطینتی آنها بگذارید.
درس دهم: توجیه کنید. هدف شما که خیر است، پس به راحتی می‌شود از توجیه استفاده کرد.
درس یازدهم: اگر چند نفر از شما و نظرتان حمایت یا با صدای بلند حرف‌های شما را تایید کردند، پس دیگر شک نکنید که هیچ اشتباهی در استدلال و سخنان شما نیست.
درس دوازدهم: اصل ریاکاری. همه ریاکارند جز شما.
درس سیزدهم: مخالف را تحمل نکنید. فقط به کسانی گوش کنید که ممکن است با شما موافق باشند.
درس چهاردهم: بی‌احترامی کنید. هتک‌حرمت مانند یک دوست می‌تواند شما را از تاریکی برهاند و همه را تسلیم کند.
درس پانزدهم: مظلوم‌نمایی. همه از مظلوم خوش‌شان می‌آید، پس همیشه مدعی سرکوب شدن باشید و حسابی در این کار بزرگنمایی کنید.
درس شانزدهم: اصل پاشنه‌کش. این اصل همان اصل فشار است، چون هر کسی را اگر به قدر کافی تحت فشار بگذاریم، می‌شود به راهش آورد.
درس هفدهم: اصل متخصص. اگر کسی شما را در قضیه‌ای به چالش کشید، ادعا کنید در آن قضیه متخصص یا کارشناس هستید و بخشی از عمرتان را در رابطه با آن مساله تحصیل یا تحقیق کرده‌اید. استناد به تخصص می‌تواند شما را فراری بدهد و دیگر نیازی به اینکه بپذیرید اشتباه کرده‌اید، ندارید.
درس هجدهم: فضا را دو قطبی کنید، چون از نظر شما انتهای طیف فکری- سیاسی، مهم‌ترین چیز است. پس اگر شما در قطب مثبت قرار دارید، مخالفان شما حتما در قطب منفی قرار دارند.
درس نوزدهم: از واژگان دهان پر‌کن استفاده کنید مانند روشنفکر، چپی یا راستی، نژادپرست، متعصب، منحرف، تروریست، نسل‌کش، تندرو و... . این توصیفات اثر زیادی دارند، از این رو تا می‌توانید از آنها استفاده کنید، چه بجا و چه بیجا.
درس بیستم: اگر گیر کردید، عمدا خودتان را به نفهمی بزنید، حسابی اغراق کنید و تقصیر را گردن فرد و چیز دیگری بیندازید. در رسانه‌های اجتماعی و شبکه‌های مجازی هوار بکشید و از اکانت‌های فیک برای حمایت از خودتان استفاده کنید و عنوان کارتان را هم خبرنگاری و فعالیت‌های رسانه‌ای بگذارید.
درس بیست‌ویکم: برنده کسی است که بیشتر فریاد می‌کشد. اگر صدای دیگران را به خاطر فریادهای‌تان نتوانید بشنوید به این معنا است که دیگر کسی نمی‌تواند اثبات کند که شما دارید اشتباه‌می‌کنید.
درس بیست و دوم: اصل مزخرف‌گویی. تصحیح اشتباهات کار بسیار دشواری است، تمام تلاشش‌تان را بکنید تا با مزخرف‌گویی اشتباهات‌تان را بپوشانید.
درس بیست‌و سوم: تله کافکا. در دعواهای سیاسی به راحتی می‌توانید از تله‌کافکا استفاده کنید. شما می‌توانید با وصل کردن فرد مقابل‌تان به یک گروه یا یک طرز فکر، مقصر بودنش را اثبات کنید. اگر هم انکار کرد، بگویید همین خودش دلیلی است که نشان می‌دهد شما مقصر هستید.
نظر شما