فرهنگ امروز/ عارف ششگلانی:

یکی از پایه‌های تقریباً ثابت گعده‌های شبه‌آکادمیک در پژوهشگاه علوم انسانی، آقای قاسم پورحسن است، استاد گروه فلسفه دانشگاه علامه، همان گروهی که یکی از انتحالگران ثلاثه از آن برخاست و آوازة انتحالش چندی در رسانه‌ها پیچید و دیری نگذشت که آب‌ها از آسیاب آن رسوایی هم افتاد. دکتر پورحسن شاید نخستین کسی بود که سال گذشته به دفاع از میری و رزومۀ رسواشده‌اش دست زد. سری به تارنمای شخصی ایشان که بزنید، می‌بینید که از فارابی و ملاصدرا و فلسفه اسلامی، عرفان و تصوف، سهروردی، آیت‌الله طباطبایی، اقبال لاهوری، ، هگل، کواین، ویتگنشتاین، فروم، مطهری، متفکران عرب و مدرنیته، دیوان شمس، ناسیونالیسم، زبان مادری، اسلام و حقوق بشر، وضعیت دانشگاه، فساد، روان‌کاوی تا اقتصاد مقاومتی و کنفرانس ورشو و ... سخن به میان آورده و مطلب منتشر کرده است. چندی پیش نقدی بر یکی از کتاب‌های آقای پورحسن در فرهنگ امروز منتشر شد با عنوان «پدیده‌ای شگرف در کتاب‌سازی ایرانی» که با توجه به اینکه نقد جدی به کتابی از دکتر پورحسن درباره فارابی بود و ایشان هم خود را متخصص فارابی می‌داند، جالب توجه است. در اینجا ما اشاراتی کوتاه به مقاله‌های انگلیسی دکتر قاسم پورحسن می‌کنیم.

از استاد گرامی دکتر قاسم پورحسن سه مقاله با مشخصات زیر در رزومۀ رسمی ایشان منتشر شده است:

• Pour hasan Darzi Ghasem, mahdavi rooholah, the use of hermeneutics in increasing the qualify of recognition phase in the production of software systems, International Journal of Current Life Sciences, vol ۴, ۲۲۴۹-۱۴۶۵, ۲۰۱۴/۰۸/۰۴
• Pour hasan Darzi Ghasem, solgi maryam, hekmat arjmand amir abolfazl, Merciful God and the Problem of Evil in the Philosophy of Suhrawardi, Modern Applied Science, ۱۱, ۲۸, ۲۰۱۵/۱۰/۰۴
• Pour hasan Darzi Ghasem, solgi maryam, hekmat arjmand amir abolfazl, An Analysis and Evaluation of Philosophical Bases of School of Illumination in Terms of Problem of Evil, Mediterranean Journal of Social Sciences, ۷, ۱, ۲۰۱۶/۰۱/۰۳

درباره مقاله اول: گذشته از نگارش غلط عنوان مقاله انگلیسی پورحسن و مهدوی، از این مقاله هیچ اثری در اینترنت و پایگاه اینترنتی مجلۀ ذکرشده نیست! خود مجله هم شعبده‌ای است. به تارنمای مجله که رجوع کنید،۱ می‌بینید که هیئت تحریریه آن افرادی از ترکیه و آفریقای جنوبی و مصر گرفته تا هند و روسیه و بنگلادش هستند، اما در کمال شگفتی درمی‌یابید که تقریباً تمام نویسندگان مجله ایرانی‌اند! بااین‌حال، نامی از آقای دکتر پورحسن در میان نیست. به عبارتی، انتشار مقاله در چنان مجله‌ای اسباب اعتبار نیست، چه رسد ادعای انتشار مقاله در آن مجله، وقتی آن مجله هم ادعای شما را به رسمیت نمی‌شناسد.

در بررسی مقاله دوم کار قدری بیخ پیدا می‌کند. مقاله منتشرشده در مجله‌ای است که در فهرست سیاه نشریات نامعتبر وزارت علوم قرار دارد. مجله‌ای تحت عنوان Modern Applied Science که زیرمجموعه Asian Social Science است. مقاله را اگر از روی سایت مجله بارگذاری کنید۲ از شکل و شمایل حروف‌چینی و صفحه‌آرایی آن درمی‌یابید که مجله حتی مجله‌ای آماتور هم نیست. نگارش انگلیسی مقاله آقای پورحسن و همکاران هم در نوع خود بی‌نظیر است! مقاله این اساتید نیازی به داوری علمی نداشته است؛ کافی بود یک ویراستار متن آن را مرور کند تا فوراً رد شود!۳ گذشته از این‌ها، ۵-۶ صفحه مقاله دربارة «خدای مهربان و مسئلۀ شر در فلسفه سهروردی» قرار است چه بگوید که سه نویسنده در آن شریک شده‌اند تا در مجله‌ای نامعتبر چاپ شود و به حساب مقالۀ علمی بین‌المللی در رزومۀ محققان گرامی درج گردد! هرچه هست آن‌قدر هست که آقای دکتر پورحسن و یکی از نویسندگان همکار، از آن مقالة شش‌صفحه‌ای کتابی درآورده‌اند با ۴۵۰ صفحه‌! ان‌شاءالله این یکی مورد توجه منتقدان قرار گیرد.۴

مقاله سوم که باز هم از همان سه نویسندۀ مقاله دوم است و با همان موضوع (مسئلۀ شر در اندیشۀ سهروردی) در مجله‌ای منتشر شده است که مطابق فهرست‌های معتبر بین‌المللی ازجمله فهرست Beal جزو مجلات اصطلاحاً «یغماگر»۵ شناخته شده است. جست‌وجوی نام این مجله در اینترنت ما را به گزارش‌هایی می‌رساند که حاکی از فساد گسترده‌ای است.۶

   این سه مقاله گویا نتیجة مشارکت بین‌المللی آقای دکتر پورحسن در گسترش دانش فلسفی است. به نظرم باید بساط چنین مشارکت‌هایی هرچه سریع‌تر برچیده شود؛ گرچه سود شخصی در پیشرفت اداری اعضای هیئت علمی دارد، هیچ سودی برای جامعۀ علمی کشور ندارد و حتی مایه آبروریزی است.

خوشبختانه کارنامۀ آقای پورحسن مانند روزمۀ آن عضو پژوهشگاه علوم انسانی تاریک و موهن نیست. ایشان می‌توانند بیش از این آبروی خود را رهن گعده‌های پژوهشگاه نکرده و با احتیاط بیشتر در تألیفات خود به کار علمی بازگردند. پیشنهاد ما به آقای دکتر پورحسن این است که به خاطر انتشار این مقالات از جامعۀ دانشگاهی کشور و مردم (زیرا این مقالات به ارتقای علمی ایشان در بوروکراسی دانشگاه کمک کرده و در نتیجه درآمد ایشان را هم که از بودجه عمومی تأمین می‌شود بالا برده است) پوزش بخواهد و مقالات را از رزومۀ خود حذف کنند. به علاوه، اگر آقای دکتر پورحسن دغدغة آبرو دارند، بهتر است از همنشینی در گعده‌های پژوهشگاه بپرهیزند که جز بی‌اعتباری حاصلی ندارد.

پانویس:

(۱) اسامی هیئت تحریریه:

http://ijcls.brjpub.com/editorial-board

اسامی نویسندگان:

http://ijcls.brjpub.com/by-author

(۲) نشانی اینترنتی مقاله

http://www.ccsenet.org/journal/index.php/ass/article/download/۵۳۷۵۸/۲۹۵۶۲

(۳) برای نمونه عبارات زیر را ببینید. فاجعۀ نگارش مقالات واقعاً به شرح نیاز ندارد.

Suhrawardi, the inventor or his interpretation of life is the light of wisdom, all ranks and degrees are analyzed in

terms of light and darkness as well. It can be said on the basis of philosophical, good and evil are the basic

concepts of School of Illumination and evaluations are very important and necessary.

Suhrawardi main cause of evil in the world "darkness" articulates. (Suhrawardi, ۱۹۹۶, vol. ۲, p. ۳۷۷), he

"darkness" as a result of the body of knowledge. In the meantime, according to the draws version of Suhrawardi

of the problem of evil is the version re discussed below the light, he is that it is based on subtle nuances of light

and darkness, in addition to certain look that intuition is created in the result word is something in addition to the

antecedents of the results.

(۴) http://book.atu.ac.ir/book_۶۵۰.html

(۵) predatory journals

(۶) به این گزارش

 https://idea-en.cerge-ei.cz/files/IDEA_Study_۲_۲۰۱۷_Predatory_journals_in_Scopus/files/basic-html/page۳۴.html

و نیز این یکی بنگرید تا عمق رسوایی مجلۀ فوق را دریابید:

https://mg.co.za/article/۲۰۱۵-۱۲-۱۰-unscrupulous-academics-buy-into-university-۴۱۹-scam