به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از رسانیوز؛ قرآن کریم خود بهترین معرف سبک خویش است و در قالب توصیف خود یا برگزیدن مکرر یک سبک، مخاطب را با اسلوب‌های گفتاری‌اش آشنا ساخته است. نخستین شرط تفسیر هر کتاب، وفادار ماندن به ساختاری است که در تدوین آن کتاب به کار رفته و مؤلف در معرفی کتاب، خود از تعهد به آن ساختار خبر داده است. در این کتاب سعی شده، روش قرآن در بیان معارف الهی تبیین شود.
این کتاب از «یک مقدمه و ۱۰ فصل با عناوین شاخصه واقع‌نمایی، شاخصه فراعصری، شاخصه بطن‌داری، راهکارهای کلی قرآن در بیان معارف، شیوه نقل اقوال و عقاید دیگران، ادب قرآن، واژه‌های تازه و پردازش ترکیب‌های جدید، گرایش به کلیات، پیوست‌های قرآن و تأکیدهای قرآنی» که هر فصل در رابطه با موضوعات گوناگون، مطالبی را در خود گنجانده، مدون شده است.
نویسنده در مقدمه این کتاب نوشته است: «علم تفسیر زمانی هویت مستقلی به خود گرفت و علمی ممتاز از علوم دیگر به شمار آمد که دانشمندان تفسیر تا حدی توانستند شیوه‌های قرآن را در بیان حقایق و معارف تشخیص دهند و اسلوب‌ها، عادت‌ها، عرف، نظم و بافت بیانی قرآن را کشف کنند.»
از شاخص‌هایی که در شناخت سبک ارائه موضوع در قرآن در این نوشته محور بررسی قرار گرفته‌اند، عبارتند از: «زبان قرآن، فراعصری‌بودن آن، بطن قرآن، ساختار ظاهری آن در واژه‌ها و ترکیب‌های سخن، شیوه‌های بلاغی تمثیل و تأکید، سبک‌های داستانی، روش گزارش گفته‌ها و کردارهای دیگران، تعلیقه‌های ابتکارات گفتاری و ادب گفتگوی قرآن با مخاطبان.»
در فصل اول این کتاب می‌خوانیم: «نخستین شرط تفسیر هر کتاب، وفادار ماندن به ساختاری است که در تدوین آن کتاب به کار رفته و مؤلف در معرفی کتاب خود از تعهد به آن سو خبر داده است. کتابی که نویسنده آن به افسانه‌بودن داستان‌هایش اعتراف می‌کند، نمی‌تواند به گونه‌ای تفسیر گردد که واقع‌نما جلوه کند و داستان‌هایی را که گوینده آن از واقعی‌بودن ماجرا دم می‌زند، نباید افسانه قلمداد شود.»
در فصل دوم با نام شاخصه فراعصری آمده است: «تعامل بین نزول سوره با فضای نزول آن، بلکه بین نزول قرآن و جو جهانی نزول آن، تردیدناپذیر است: بدین معنا که هم فضا و جو موجود مقتضی نزول سوره و کل قرآن بود و هم نزول سوره و تنزیل مجموع قرآن، فضا و جو را دگرگون می‌ساخت، ولی معارف قرآن ویژه رخدادها و مناسبت‌هایی نیست که زمینه نزول یک یا چند آیه را هموار می‌کند.»
در فصل ششم نویسنده در رابطه با ادب قرآن نگاشته است: «قرآن در عمل آموزگار ادب به مسلمانان است، اگر از نهادن القاب زشت به یکدیگر نهی کرده، خود نیز از آن پرهیز می‌کند و اگر مؤمنان را به سپاسگزاری تشویق می‌کند، خود نیز پاس تلاش‌های سترگ را به بهترین وجه نگه داشته است. آیات قرآن بهترین نمونه عفت کلام است و سخن رکیکی نمی‌توان در آن یافت. در این میان جلوه‌هایی از ادب‌های قرآنی در لابه‌لای تفاسیر به صورت پراکنده به چشم می‌خورد که اشاره به برخی از آنها برای شناخت سبک ارائه موضوع در قرآن مؤثر است.»
گفتنی است کتاب روش بیان قرآن نوشته علی‌محمد یزدی در ۲۶۴ صفحه و با شمارگان ۱۴۰۰ نسخه و به قیمت ۱۲۰۰۰ تومان از سوی انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی به بازار کتاب عرضه شده است.
نظر شما