به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایکنا؛ کتاب ماه دین، ماهنامه تخصصی اطلاع‌رسانی و نقد کتاب، ویژه دی‌ماه که به صاحب‌امتیازی خانه کتاب منتشر می‌شود، حاوی مطالبی با عناوین «امید، صداقت و شفقت؛ ضرورت یک گفت‌وگوی سالم»، «ادبیت متن قرآنی؛ پژوهشی درباره نظریه تفسیر»، «درباره کتاب فقه و سیاست در ایران معاصر»، «اقبال گاهی زود می‌آید!»، «دایرةالمعارف قرآن بریل زیر تیغ نقد مظفر اقبال» است.

«ادبیت متن قرآنی» عنوان کتابی است که به بحث درباره روش‌شناسی شماری از پژوهشگران و اندیشمندانی اختصاص دارد که از حیث ارزش مضمون زبانی و ادبی به قرآن کریم پرداخته شده است. پایه همه این قرائت‌ها به‌کارگیری روش‌های نوین پژوهش زبانی و ادبی است که گاهی از روش‌های روان‌شناسی و جامعه‌شناسی نیز مدد گرفته و همه آنها را بر متن قرآنی پیاده‌سازی می‌کنند.

کارکرد اصلی کتاب در جستجو و تحقیق درباره طبیعت قرائت ادبی معاصر و بررسی ابزارهای آن و رصد و شناسایی مظاهر نوگرایی که در سیاق آن تبلور یافته، خلاصه می‌شود. این اثر سه سطح زبانی را که تشکیل‌دهنده تار و پود قرائت معاصر است، از هم متمایز می‌کند. این سه سطح زبان عبارتند از سطحی که در آن زبان برای تفسیر به کار گرفته می‌شود، سطحی که در آن زبان برای تأویل به کار گرفته می‌شود و سطحی که در آن زبان برای بیان اعجاز قرآن به کار گرفته می‌شود.

«داستان ابراهیم(ع) به روایت آگوستین» عنوان مطلب دیگری است که محمد اصغری آن را نوشته و در این زمینه می‌گوید: آگوستین در سراسر آثارش به ایمان ابراهیم(ع) اشاره می‌کند. او به رویدادهای خاص در زندگی ابراهیم(ع) به ویژه به وعده‌های الهی به ابراهیم(ع) و تحقق آن وعده‌ها مثل تولد معجزه‌آسای اسحاق(ع) یا اسماعیل(ع) برای ابراهیم پیر و سارای نازا می‌پردازد. به نظر آگوستین «ابراهیم(ع) دو پسر داشت: اسماعیل(ع) پسر هاجر کنیز که بر حسب جسم تولد یافت و اسحاق(ع) پسر ساره آزاد که برحسب وعده تولد یافت؛ و با اینکه هر دوی آنها از نسل ابراهیم بودند یکی از قانون طبیعی تولد یافت و دیگری از وعده برخاسته از فیض. تولد نخستین فرزند عمل انسان را به ما نشان می‌دهد و تولد دومین فرزند محبت الهی را به ما الهام می‌کند.»

روایت آگوستین از داستان قربانی شدن اسحاق(ع) از کتاب شهر خدا به این صورت نقل می‌شود: «از جمله حوادث مربوط به ابراهیم(ع) که شرح آنها به طول می‌انجامد، این بود که با قربانی کردن پسر محبوبش، تجربه شد تا اطاعت توأم با پارسایی‌اش اثبات شود و نه خدا، بلکه مردم جهان از آن آگاه شوند. باری، از هر تجربه‌ای نباید شکایت داشت، زیرا تجربه‌ای که به تحسین بیانجامد، موجب شادی می‌شود.»