چون‌وچرایی‌هایی در محضر «ایمانوئل کانت»؛

از تصورات تا تصدیقات

گفتار کانت در مورد اینکه زمان فطری ماقبل تجربه است بیشتر مورد قبول عقل سالمه است؛ اما هرگز زمان، تنها صورت حس درونی نیست بلکه «زمان» هم صورت حس درونی است هم صورت حس بیرونی است و هم مکان صورت حس درونی و هم بیرونی است. حال با این تفاسیر و تناقض‌گویی‌ها به جمله‌ی کانت که می‌گوید مکان چیزی نیست جز صورت همه‌ی پدیدارهای حس‌های بیرونی چه می‌توان کرد؟