تمثیل و اهمیت آن در مثنوی معنوی

اصولاً، طبع آدمی با تمثیل و قصه‏ پردازی موافقت و سازگاریِ فطری و ذاتی دارد. به همین مناسبت، یکی از شیوه ‏های تعلیمی و بلاغیِ بسیار مؤثرِ کتاب‏های آسمانی و پیامبران و مصلحان و مربیانِ بشریت، ارسالِ مَثَل بوده است؛ زیرا توسلِ به تمثیل‏های بجا و دلنشین از خشکی و ملال‏آوریِ سخن می‏کاهد و در نتیجه، در انتقال و ابلاغ پیام‏های معنوی و اخلاقی به مخاطبان و تسهیل درک مفاهیمِ دشوار در نظر آنها، می‏تواند بسیار کارساز باشد. (همانجا) که گفته‏اند: اَلاَمثال لِلقلوب کَالمراهًْ لِلعیون (مثل‏ها برای دل‏ها همانندِ آیینه برای چشم‏هاست).