پدرخوانده

جان لوئیس

جان لوئیس تحلیل پدرخوانده را با بررسی موشکافانه‌ی سبک بصری جسورانه‌ی فیلم شروع می‌کند: سِت‌پیس‌های نمایشی و بلند، نورپردازیِ سایه/ روشن و تدوین پایانی که مراسم غسل تعمید را در موازات با ترورهایی بی‌رحمانه به نمایش در می‌آورد. تحلیل سبک بصری با مباحثی پیرامون درون‌مایه‌های اصلی فیلم همراه است.