طنزپردازی

نگاهی به کارنامه پرویز شاپور در حوزه کاریکلماتور؛

کاریکلماتور از «شاپور» تا «توییت»

شاملو علاقۀ زیادی به شاپور داشت، به همین خاطر مجموعه «هوای تازه» را به وی هدیه کرد. هرچند معتقد بود شاپور نباید به یک موضوع پیله کند و باید کارهایش را قبل از چاپ کمی بُر بزند. شاملو دوست داشت گزیده‌ای از کاریکلماتورهای شاپور را آماده کند که مرگ به او اجازه نداد.

۱۳۹۷-۰۶-۰۶ ۱۰:۲۰

کم‌کاری در عکاسی طنز: حتی در جنگ هم می‌توان عکاسی طنز کرد

«در شرایطی که شادی در بین مردم مُرده و وجود خارجی ندارد، چگونه می‌توان از یک عکاس انتظار داشت عکس‌های طنزگونه بگیرد و باعث شادی حال مردم شود؟»

۱۳۹۶-۰۴-۲۱ ۱۵:۱۰

درباره ساراماگو هفت‌سال پس از درگذشتش/ طنز و همدردی

از نظر ساراماگو تاریخ یک داستان خیالی است نه به‌خاطر آنکه روایت‌های ارائه‌شده از تاریخ دروغ‌اند بلکه بیشتر از این بابت که ارائه یک ساخت روایی باعث می‌شود که ساخت‌های روایی دیگر که اعمال آنها تاریخ‌های متفاوتی می‌سازند تحت‌الشعاع قرار گیرند.

۱۳۹۵/۰۸/۲۲

بررسی ابعاد اجتماعی جوک گفتن‌های مجازی و فرهنگ آن در جامعۀ ایران؛

جوک‌ها از مسائل مهم زندگی می‌گویند

زبان طنز و زبان جوک، درعین‌حال، جدی هم هست؛ فکر نکنید چون جوک است، بی‌معناست، چون جوک است جدی نیست، گفتم که این اتفاقاً بیانگر عینیت‌های زندگی است، بیانگر دیدگاه‌های ما است، بیانگر این است که چه مسائلی برای ما مهم است. جوک‌ها مسائل مهم زندگی را می‌گویند. حتی بیانگر طرز تفکر ما و این نکته هستند که ما با چه مخالفیم.

۱۳۹۴-۱۰-۲۷ ۱۳:۰۰

رحیم رسولی: طنزهای امروز فکاهیاتی هستند که لبخند را به زور روی لب‌ها جراحی می‌کند

رحیم رسولی معتقد است؛ طنز به مثابه ادبیات دست کم باید شرایط اجتماعی – تاریخی روز را مد نظر قرار دهد؛ در حالی که امروزه روز بیش از همه موضوعات سخیف سوژه فکاهی‌نویسان ماست.

۱۳۹۴-۱۰-۰۶ ۱۰:۴۵

طنز را اهل مطالعه می‌فهمند

سردبیر نشریه «سه نقطه» با بیان اینکه ۵۰ هزار مخاطب بالقوه برای نشریه‌اش متصور است گفت: مخاطب اصلی ما مخاطب اهل مطالعه است که هنوز نشریات را به این خاطر می‌خواند.

۱۳۹۴-۰۹-۰۲ ۰۹:۱۵

اسماعیل امینی: فارسی را در رسانه ملی غلط حرف می‌زنند

نویسنده و طنزپرداز کشورمان از کم توجهی سازمان صدا و سیما به محتوا و ادبیات برنامه‌های رادیو و تلویزیون و کم‌توجهی به ادبیات فارسی انتقاد کرد.

۱۳۹۴-۰۶-۰۴ ۰۹:۵۳

حاتم قادری/ تأملی بر سرشت فلسفه های تاريخ و مقوله طنز تاريخ؛

فلسفه تاريخ در بستر طنز تاريخ

تاریخ به ظاهر بی طرف است، یا انتظار بی طرفی از آن در بازتاب اندیشه و فعل آدمیان و یا گروه‌ها و جوامع می‌رود ولی به راستی تاریخ از این بی‌طرفی که او را داوری خارج از علایق و سوگیری‌های "جزئی" و یا "کلی" قرار می‌دهد، چیزی نمی‌داند. این طنز زمانی بیشتر شدت می‌گیرد که توجه کنیم برخی از مشارکت‌کنندگان، به گونه‌ای از حاق و گوهر تاریخ و فلسفه تاریخ یاد می‌کنند که در عمل حقانیت را تا جایی که به معرفت تاریخی برمی‌گردد، از آن خود می‌نمایند.

۱۳۹۴-۰۳-۱۶ ۱۱:۵۰

پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ امروز

کل اخبار:12