نگاهی انتقادی به تاریخ‌نگاری معاصر ایران؛

 رویکرد نخبۀ ذکورانه یا مردم‌انگارانه؟

فهم جهان زندگی‌های مردم ایرانی و آگاهی روزمره‌شان، نیازمند روش‌هایی همچون پدیده‌شناختی است. چون روش پدیدارشناسی، پژوهشی است درباب اینکه چگونه تجربۀ انسان و چیزها از طریق و در آن، تجربۀ خودشان را بر ما مکشوف می‌سازند. این روش در عمل و کاربست، نیازمند «تعلیق» و نه «تقلیل» است. بدین‌معنا که محقق تاریخ آگاهی مردم باید خود باورهای خویش را به‌صورت موقت در پرانتز قرار دهد تا از این طریق بتواند به حقیقت بنیادین و حقیقی (ذات پدیده‌ها) در جهان زندگی ایرانی دسترسی پیدا کند.