ما و میراث هایدگر

حضور مارتین هایدگر در ایران بیش از یک مجموعه از مقولات نامرتبط به هم یا مسائلی مبتنی بر مدهای زودگذر است. چرا؟

نسبت آدم با عالم؛ محوری‌ترین وجه اشتراک ملاصدرا با تفکر هایدگر

نظریه هستی شناسی معرفت حکیم ملاصدرا رابطه‌ مستقیمی با سعه‌ وجودی آدمی در نسبت با عالم دارد، هایدگر هم بنیاد معرفت را ریشه در همین نسبت جستجو می کند.

مروری بر شکل‌گیری دو سنت اصلی در تاریخ فلسفۀ مدرن (۲)؛

برخورد داووس

فریدمن، کاسیرر را گزینۀ مناسبی برای جمع میان دو سنت تحلیلی و قاره‌ای می‌داند، زیرا از لحاظ سیاسی مدافع جمهوری وایمار بود و هرگز شیفتۀ دو موضع سیاسی‌اجتماعی افراطی هایدگر و کارناپ نشد. او خود را در قلمرو فلسفه، نمایندۀ معاصر فلسفۀ کلاسیک می‌دانست که آن را ایدئالیسم فلسفی جدید می‌نامید و در قلمرو سیاست، خود را نمایندۀ سنت بزرگ کلاسیک، یعنی اندیشۀ سیاسی لیبرال‌جمهوری‌خواه به‌شمار می‌آورد و ازاین‌رو موضع او در هر دو قلمرو مسالمت‌آمیز بود.

«متفکران بزرگ زیبایی‌شناسی» ازمارتین هایدگر تا کندل والتون

نشر لگا کتاب «متفکران بزرگ زیبایی‌شناسی» که به بیست‌ویک متفکر بزرگ می‌پردازد منتشر کرده است.

علاقه مهرجویی به هایدگر است

شهرام اقبال‌زاده با اشاره به انتشار کتاب جدید داریوش مهرجویی گفت: مهرجویی رمان می‌نویسد تا بگوید که این حرف‌ها را من می‌زنم نه خسرو شکیبایی. تا بگوید من خودم هستم و حرف‌هایم را بیان می‌کنم و نیاز نیست که کسی جای من حرف بزند.

جمادی: پیوند ما با مدرنیزاسیون،هر لعنتی به آن را به خودمان باز می‌گرداند

سیاوش جمادی اعتقاد دارد که فرهنگ صنعت اندیشی ما با اشکال مواجه است. لعنت کردن مدرنیزاسیون بلاهتی آشکار است. با ابزار مدرنی که زیست ما بدون آنها ناممکن شده، هر لعنتی به خودمان برمی‎گردد.

کتابی که مفاهیم دوره‌های متفاوتِ کار فکری هایدگر را بررسی می‌کند

«واژه‌نامه هایدگر» مفاهیم دوره‌های متفاوتِ کار فکری هایدگر را در بر می‌گیرد و می‌کوشد این مفاهیم را تا حد امکان با زبانی روشن اما دقیق به بیان آورد. زبان هایدگر، اگرچه باطناً نوعی دیالوگ است، واژگانی را نیز در بر دارد که در کتاب حاضر سعی شده با فهمیدن آنچه خودِ او دوست داشت «مفاهیم بنیادین» بنامد، حدود آن‌ها مشخص شود.

ارایه مفاهیم بنیادین زبان هایدگر در واژه‌نامه هایدگر

ژان‌ماری ویس در واژه‌نامه هایدگر می‌کوشد به زبان هایدگر نزدیک شود و واژه‌ یا به بیان خود هایدگر، «مفاهیم بنیادین» این زبان را تبیین کند.

نقد حسن رحمانی بر ترجمه کتاب «درآمدی به متافیزیک» مارتین هایدگر

حسن رحمانی، مترجم و پژوهشگر فلسفه در یادداشتی به نقد کتاب «درآمد به متافیزیک» مارتین هایدگر ترجمه انشالله رحمتی پرداخته است. این کتاب که نخستین‌بار در سال ۱۹۵۳ میلادی انتشار یافت، از مهمترین آثار هایدگر به شمار می­‌رود.

هایدگر در برابر یاسپرس

با توجه به اهمیت یافتن مفهوم غربزدگی در تناسب با تحولات سیاسی و اجتماعی دهه ۱۳۵۰ و در نهایت انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ بارها به احمد فردید نیز توجه شد، به ویژه که شاگردان فردید کوشیدند اندیشه‌های پیچیده فلسفی او را در تلائم با حوادث روزگار تبیین کنند، اما محمود هومن که بیشتر کسوت یک استاد فلسفه را داشت تا فیلسوفی نظریه‌پرداز که می‌کوشد آینده را پیشگویی کند، از نظرها پنهان و کمتر به آثارش توجه شد.

کیخایی: لویناس معنای زندگی را در اخلاق مرگ جست‌جو می‌کند

کیخایی در نشست «آیا مرگ ممکن است؟ نگاهی به نقد لویناس برهایدگر» گفت: به اعتقاد لویناس، اگر در زندگی معنایی هست به دلیل فکر کردن به بعد اجتماعی مرگ است. در واقع بعد اجتماعی و اخلاقی در مرگ حفظ می‌شود چون مرگ پایان من نیست و زمان‌مندی که زندگی من را شکل می‌دهد با مرگ تمام نمی‌شود.

کیخایی: معنای زندگی در نظر لویناس به بعد اجتماعی و اخلاق مرگ است

کیخایی در نشست «آیا مرگ ممکن است؟ نگاهی به نقد لویناس برهایدگر» گفت: به اعتقاد لویناس، اگر در زندگی معنایی هست به دلیل فکر کردن به بعد اجتماعی مرگ است. در واقع بعد اجتماعی و اخلاقی در مرگ حفظ می‌شود چون مرگ پایان من نیست و زمان‌مندی که زندگی من را شکل می‌دهد با مرگ تمام نمی‌شود.

هایدگر مارکسیست/ به مناسبت ۴ مهرماه سالروز تولد فیلسوف

نخستین ترجمه فارسی از آثار هایدگر یعنی کتاب «فلسفه چیست؟» در سال 1367 توسط نشر تندر منتشر شد. در شناسه این کتاب نام مترجم مجید مددی درج شده است. مددی دکترای فلسفه سیاسی از انگلستان داشت و تا آخرین لحظات عمر خود مارکسیست بود. مددی هرچند که در نقادی از هایدگر کوتاهی نکرد و در مقدمه مفصل خود بر ترجمه‌اش از کتاب «هایدگر» پل استراترن سخت به هایدگر و فلسفه‌اش تاخت، اما یکی از ابزارهای تفسیرش از آرا آلتوسر در ترجمه کتاب «علم و ایدئولوژی» اندیشه هایدگر است.

فیلسوفان بزرگ از دامن هایدگر بیرون آمده‌اند

مجتبی گلستانی معتقد است: اگر بخواهیم در تاریخ فلسفه به تعداد انگشتان یک دست فیلسوفانی را انتخاب کنیم که عظمت داشته‌اند، می‌توانیم در کنار افلاطون، ارسطو، کانت و هگل، از هایدگر هم نام ببریم. مروز هایدگر به یک فیلسوف کلاسیک تبدیل شده است. فیلسوفان بزرگی از دامن او بیرون آمده‌اند.

با هایدگر در درآمد به متافیزیک

نشست هفتگی شهر کتاب سه‌شنبه سوم مهر به نقد و بررسی کتاب «درآمد به متافیزیک» اختصاص دارد.

نشست «آیا مرگ ممکن است؟» برگزار می شود

نشست «آیا مرگ ممکن است؟» با سخنرانی آیدین کیخایی برگزار می شود.

هایدگر یک اندیشه بی‌پایان است

درسگفتارهای کتاب «درآمد به متافیزیک»، در اوج فعالیت‌های سیاسی هایدگر بعد از استعفایش از ریاست دانشگاه فرایبورگ ارایه شده است و به یک معنا نشان‌گر تجدید نظری در رویه‌های سیاسی او هم هست. برخی آن را سیاسی‌ترین اثر هایدگر می‌دانند.

بررسی مفهوم پدیدار در کتاب هستی و زمان مارتین هایدگر

پدیدارشناسی علم مطالعه پدیدارهاست. این واژه توسط کریستین ولف اوسط قرن ۱۸ استفاده شده است. بعد کانت بین پدیدار و نئومن تمایز قائل می شود.

هایدگر اندیشه را یک عمل و تجربه می داند/ همگی دچار فقر تفکریم

هایدگر به ما می گوید که ما اندیشه نمی کنیم، او صراحتاً می گوید حتی آنان که به صورت تخصصی فکر می کنند، یعنی سر و کارشان با فلسفه است و دانش، آنان نیز نمی اندیشند، و همگی دچار فقر تفکریم.

هستی و زبان در اندیشه هایدگر

طالب جابری

هدف ضمنی این نوشتار نشان دادن این حقیقت است که هنوز هم می‌توان حیرت کرد.

انتخاب‌های یگانه احمد فردید

مهدی اسحاقیان، روزنامه‌نگار پیشکسوت به مناسبت سالگرد درگذشت سیداحمد فردید در یادداشتی نوشته است: آنچه که از تاریخمندی هایدگر و فردید باید بیاموزیم این است که تنها راه برون رفت از وضعیت متصلب معاصر این است که به سرچشمه بازگردیم و با بازخوانی و بازیابی آن امکان دیگری را برای نجات هستی تاریخی خود برگزینیم.

ناکام موفق/ احمد فردید و فلسفه در گفت‌وگو با منوچهر آشتیانی

فردید برنامه وسیع و عمیقی داشت مبنی بر اینکه فلسفه در ایران باید از بنیاد دگرگون شود. او چیزی شبیه سهروردی می‌گفت. سخنش در فرم تفکر ایرانشهری بود. یعنی می‌گفت ایرانشهر جدیدی باید ساخته شود و فلسفه جدیدی ایجاد شود. تاکید داشت آنچه می‌گویم به‌کلی با آنچه الان در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود، به کلی فرق دارد

تفهّم ما عینیّت هستی ما و هستی ما همان تفهّم ماست

انسان بودن به معنای هستی در جهان، به معنای مشارکت عینی و عملی در بسترهای فرهنگی و اجتماعی و تاریخی است. به عبارت دیگر، تفهّم، شیوه‌ای برای هستی انسان است، تا شیوه‌ای برای معرفت و دانستن.