به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ گنکور به عنوان معتبرترین جایزه ادبی فرانسه چهار فینالیست خود برای سال 2014 را معرفی کرد.

این جایزه که 5 نوامبر برنده خود را معرفی می کند، امسال به ریاست برنارد پیووت به انتخاب برترین ها پرداخته است.

در فهرست نهایی نام دو نویسنده مرد و دو نویسنده زن جای گرفته است.

کامل داوود روزنامه نگار برای برای اولین رمانش، «مورسو علیه بازجویی» بازتابی از «بیگانه» آلبر کامو از جمله فینالیست هاست که به بررسی تاریخ خشونت آمیز الجزایر معاصر پرداخته است.

«چیزهایی هستند که اتفاق می افتند» نوشته پائولین دریفوس رمانی درباره جنگ جهانی دوم و تاثیر آن بر سرنوشت یک زن، «دوشس سرونتو» نوشته لیدی سالواری که داستان زندگی مادری به نام مونسه و ژرژ برنانوس را در جریان جنگ داخلی اسپانیا موضوع داستان کرده است و نیز دیوید فونکیوس نویسنده جوان فرانسوی که در رمان جدیدش با عنوان «شارلوت» ادای احترامی به شارلوت سالومون هنرمند جوانی کرده که در سال 1943 در آشویتس درگذشت.

در فهرست اولیه این جایزه ۱5 اثر جای داشتند که اکنون در چهارمین مرحله چهار تن از آنها به عنوان فینالیست انتخاب شدند. «صورت فلکی»، «فقط خوشبختی هست»، «شاه گفته بود من شیطانم»، «کامپیوتر بهشت»، «مصائب آخرین سیجیلماسی»، «زنی که نه گفت»، «کارپاتیا»، «عشق و جنگل‌ها»، «خط یخ ها»، «گریه نکردن» و «اندوه زمین» از نامزدهای اولیه هستند که بتدریج از دور رقابت خارج شدند.

گنکوربه عنوان قدیمی‌ترین، مشهورترین و بحث برانگیزترین جایزه ادبی فرانسه، صد سالگی‌اش را در سال ۲۰۰۳ جشن گرفت.

این جایزه به نام دو برادر ادموند لویی آنتوان دوگنکور و ژول آلفرد هوت دوگنکور نام‌گذاری و در پی وصیت ادموند دو گنکور، نویسنده و مورخ فرانسوی در سال ۱۸۹۶ برای یادبود برادرش ژول بنیان گذاشته ‌شده است. خواست آنها از اهدای این جایزه حمایت از نویسندگانی بود که اثری نو به ادبیات فرانسه وارد می‌کنند.

اعضای آکادمی گنکور متشکل از ۱۰ نفر، سه‌شنبه‌های اول ماه در تالار مخصوص خود که در طبقه نخست رستوران دروان پاریس واقع شده، دور هم می آیند.

برنده جایزه ادبی گنکور فقط یک چک نمادین ۱۰ یورویی دریافت می‌کند، اما این ظاهر ماجراست چون در واقع این جایزه فروش ۳۰۰هزار نسخه از کتابش را برای او تضمین می‌کند. هر نویسنده در زندگی ادبی خود تنها یک بار می‌تواند برنده این جایزه ‌شود. رومن گاری نویسنده فرانسوی که یک بار در سال ۱۹۵۶ برای رمان «ریشه‌های آسمان» و یک بار هم در سال ۱۹۷۵ برای رمان «زندگی در پیش رو» با نام مستعار امیل آژار برنده جایزه گنکور شد.

در سال 2013 گنکور رمان «خداحافظ طبقه بالایی‌ها» نوشته پییر لومیتره را به عنوان برنده برگزیده بود.