به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایرنا، دونوازی پیانو و کلارینت ' استفانو باتاگلیا' (ایتالیا) و 'اولریش درکسلر' (اتریش) در دومین برنامه خود در جشنواره موسیقی فجر اجرای سطح بالایی را برای مخاطبان به نمایش گذاشت.

سی امین جشنواره بین المللی موسیقی در بخش های رقابتی ، جنبی ، بانوان ، کودک ، استعدادهای درخشان ، نسل دیگر ، نواحی و بین الملل که از 24 بهمن آغاز شده تا یکم اسفندماه در تهران برپا است.

برنامه دو هنرمند اروپایی شب گذشته ساعت 30 :21 در محل تالار رودکی و با استقبال مخاطبان اجرا شد به نحوی که تمامی صندلی های این سالن پر از علاقه مندان به موسیقی بود.

اجرای این گروه به دو بخش تقسیم می شد در قسمت نخست 'بهشت تو' و در بخش دوم 'همواره می دانی' اجرا شد. این دو بخش زیر مجموعه هایی با نام 'لالایی های کوچک' ، 'جرقه ای به هنگام غروب '، 'فراتر از کلمات' و 'لامابادا' که فضای کلی موسیقی کنسرت را تشکیل می داد .

این دو هنرمند توانا از همان ابتدای کنسرت تسلط خود را بر رپرتوآر اجرایی به رخ تماشاگران کشاندند که با استقبال حاضران نیز همراه بود .

فضای کلی کنسرت موسیقایی بر پایه تصویر بود، اپیزودهای کوتاه و گاهی بلند داشته های موسیقی را به مخاطب عرضه می کرد.

ریشه موسیقی اروپای شرقی ، خاورمیانه و در برخی موارد شمال اروپا در موسیقی این دو نوازنده مشهود بود که از ذهنیت اجرایی این دو هنرمند نشات می گرفت .

تکنیک بالای هر کدام از نوازندگان از دیگر نکات قابل توجه این کنسرت به شمار می رفت که بالا بردن سطح کیفی این برنامه بسیار موثر بود .

از طرفی دیگر نوازنده ها کاملا به ساختارهای زیبا شناسی در اجرای دو نفره آگاه بودند که این مهم حرفه ای بودن این هنرمندان را تصدیق می کرد .

در روند اجرای کنسرت نوازندگان با نشان دادن قابلیت سازهای خود تمبرهای صوتی متفاوت را ارائه می کردند .

نوزانده ساز کلارینت باس با اجرای درست فواصل و دینامیک فضای مطلوبی را برای مخاطب طراحی می کرد . نقش پذیری بالا هر دو ساز از دیگر موارد قابل توجه این کنسرت بود به طوری که در برخی قطعات کلارینت باس نقش همراهی کننده و در برخی دیگر پیانو این وظیفه را بر عهده داشت .

اجرای خوب این هنرمندان حکایت از آن داشت که نوازندگان تنها در فکر معرفی توانایی های خود نیستند و با کمک یکدیگر برای اجرای هرچه بهتر اثر می کوشند .

رعایت نوآنس و فراز و فرودهای ملودیک نیز توسط این نوازندگان به خوبی رعایت می شد که این مهم تا پایان کنسرت نیز ادامه داشت .

با توجه به اینکه ساز کوبه ای در این آنسامبل وجود نداشت اما نبود آن به ندرت حس می شد چرا که نوازندگان درک و دریافت بالایی از ریتم درونی قطعات داشتند .

اجرای سطح بالا این دونوازی نشان می داد که نوازندگان با هم بسیار هماهنگ هستند و هم می دانند چگونه در نقش خود موفق عمل کنند .

از طرفی توجه به صدابرداری در این اجرا در بالا بردن سطح اجرا موثر بود، به نظر می رسید نوازندگان قبل از کنسرت از مطلوب بودن صداهای سازهای خود مطمئن شده بودند . البته در این میان نباید استاندارد بودن آکوستیک سالن رودکی را از یاد برد.

نکته مهمی که این دو نوازنده در اجرای خود به آن توجه داشتند انتخاب رپرتوآر مناسب برای اجرا در ایران بود ، فضای کلی آثار به سلیقه موسیقایی مخاطبان ایرانی نزدیک بود و همین امر ارتباط مخاطبان با موسیقی را به همراه داشت . توجه به ظرافت هایی از این دست نشان می داد که این نوازندگان تجربه های متعددی در برگزاری کنسرت های بین المللی داشته اند . به نظر می رسید اگر زمان کلی کنسرت کمی کمتر بود شنونده با تمرکز و انرژی بالاتری می توانست به موسیقی گوش فرا دهد .

از اجرای دوئت پیانو و کلارینت ' استفانو باتاگلیا' (ایتالیا) و 'اولریش درکسلر' (اتریش) می توان به عنوان یکی از بهترین برنامه های شب دوم جشنواره موسیقی فجر یاد کرد که نفسی تازه به این رویداد بخشید .