فرهنگ امروز: وی گفت: فیلم در اواخر سال ۹۱ تولید شد و ۷-۸ ماه قبل از آن نوشتن فیلمنامه آغاز شد و یک جریان پژوهشی هم با دو مادر شهید داشتیم، در اواخر سال ۹۱ تولید تمام شد و به دلایلی که برای خودم هم معلوم نشد ۲-۳سال در آرشیوها به لحاظ اکران ماند و به لطف آقای علم الهدی و گروه «هنر و تجربه» لااقل در آن بستر امکان نمایش پیدا کرد.

سهرابی درباره کیفیت اکران این اثر گفت: طبیعی است که خیلی از نحوه اکران راضی نباشم، به این دلیل که ظرفیت اکران در سینمای سرگروه قابل مقایسه با مدل های دیگر اکران نیست و امیدوارم از ظرفیت رسانه ای این گروه بتوان استفاده کرد.

وی درباره دلایل این موضوع ادامه داد: بنا بر عادتی که خیلی هایمان داریم سعی می کنیم تمکین کنیم تا همین فرصت را هم از دست ندهیم، ولی خود من هم در این فضا هستم و بارها در مصاحبه ها اعلام کرده ام که مادامی که تکلیف متولی سینمای دفاع مقدس – نه اسماً– معلوم نباشد این مشکل هست. نیاز است مجموعه ای مثل انجمن در صدور پروانه ساخت و پروانه نمایش و مدیریت اکران حداقل فیلم های دفاع مقدس و انقلاب نقش تاثیرگذاری داشته باشد، اما متاسفانه انجمن از این چرخه دور هست و از این نوع ورودها و رای ها محروم است. متوجه نمی شوم که چه جریانی پشت فیلمی هست که سه هفته از اتمام تولید آن گذشته و اکران می شود و بعضی از سخیف ترین لحظه های سینمایی را در آن می بینیم! باید گفت هیچ فکری وجود ندارد.

این کارگردان افزود: فیلم «دلتنگی های عاشقانه» بعد از چند ماه پیگیری به لحاظ نفوذ فارابی اکران شد و اگر برای انجمن بود بعید می دانم اتفاق خاصی برای اکران آن می افتاد! حوزه هنری به عنوان یکی از نهادهایی که تعدادی سالن سینما در اختیار دارد متاسفانه هیچ نقشی در حوزه اکران نمی تواند ایفا کند و وقتی نمی تواند مدیریت کند باید تاسف خورد. باید سوال کرد تولیدات دیگر منهای فیلم آقای مجیدی از لحاظ کیفی در چه سطحی قرار دارند؟

سهرابی نهایتا بیان داشت: بنده منتقد بحث هم افزایی در کلیت ارگان ها هستم که ناامیدکننده است. به وضوح می بینم بیش از ۳۰-۴۰ نامه به ارگان های مختلف فرستادم و تا این لحظه هنوز یک مورد حمایت به جریان نیفتاد. نمی دانم چشم انداز بعدی فرهنگی ما چیست!