به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ شخصیت معروف دنیای روزنامه‌نگاری که خود نیز یک خبرنگار است، ایده‌های جدیدی را در زمینه زبان مطرح کرده است. «ولف» ۸۵ ساله که هیچ‌گاه در جدال با دیگران از موضع خود کوتاه نمی‌آید، در کتاب جدید خود دو نفر را به چالش می‌کشد. یکی «چارلز داروین» و دیگری زبان‌شناس ۸۷ ساله «نوام چامسکی»، استاد بازنشسته دانشگاه «ماساچوست» است.

کشمکش‌ها در تابستان شروع شد و همچنان ادامه دارد. «ولف» تئوری «تکامل» «داروین» را زیر سؤال می‌برد و آن را حدسی ساده درباره گذشته بشر می‌داند.  وی در بخشی دیگر به «نوام چامسکی» و نظریه «دستورزبان جهانی» او حمله می‌کند. «چامسکی» معتقد است هر کودک با عضوی متولد می‌شود که زبان را در خود به عنوان یک منبع به همراه دارد و همین موضوع سبب می‌شود در سنین کم لب به سخن بگشایند.

انتقاد «ولف» از «چامسکی» انتقادات زیادی را از او و ماجراجویی‌های فراوان او در «خبرنگاری نو» در پی داشت. «ولف» معتقد است «چامسکی» و «داروین» ایده‌های خود را از «آلفرد داسل والس» دزدیده است.
«ولف» در این زمینه به مجله Observer می‌گوید علاقه وی به عقاید انقلابی از زمانی به وجود آمد که در سال ۲۰۰۶ یک سخنرانی در «واشنگتن» درباره کتاب «انسان وحشی» نوشته «امیل زولا» انجام داد. کتاب «امیل زولا» در سال ۱۸۸۸ و ۲۹ سال پس از انتشار کتاب «خاستگاه گونه‌ها» نوشته «داروین» وارد بازار کتاب شد.

«هر چه بیشتر به تئوری «داروین» فکر کردم به نظر عجیب‌تر آمد. توسعه تکاملی انسان‌های هوشمند یا هومو سایپنس در دوره‌هایی صورت می‌گیرد که هیچ مدرکی درباره آن وجود ندارد.»

همین موضوع سبب شد او به ریشه‌های زبان در انسان شک کند. وی معتقد است زبان بر اساس تکامل و استعدادی نهفته در نوع بشر نیست بلکه ابزاری تولیدشده توسط خود انسان است. «مخالفت من به این دلیل است که معتقدم زبان در نتیجه تکامل بشر به وجود نیامده است بلکه توسط خود بشر اختراع شده است. کمک حافظه به انسان او را قادر می‌سازد بخشی از زندگی را ذهن خود ذخیره کند و با اطلاعات دیگر مقایسه و نتیجه‌ای جدید حاصل کند. هیچ گونه دیگر چنین قدرتی ندارد و همین موضع سبب قدرت نوع انسان می‌شود.»

«ولف» سپس به نظریه «چامسکی» می‌پردازد. در سال ۱۹۵۷ و هنگامی که او ۲۸ ساله بود «چامسکی» کتاب «ساختارهای نحوی» را منتشر و تئوری‌های خود در باب زبان از جمله توسعه تکاملی آن را توضیح داد. از نظر وی سیستم زبان انسان «جسمانی، تجربی، و زیستی» است. «ولف» معتقد است تئوری او بسیار ساده است و می‌گوید: «حتی اگر یک مریخی درباره چنین موضوعی بیندیشد درمی‌یابد که زبان‌های این سیاره به هم شبیه هستند و تفاوت‌های جزئی با توجه به منطقه در آن وجود دارد.» از نظر او «دستورزبان جهانی، عضو زبانی در ذهن، و ابزار کسب زبان» وجود خارجی ندارد و به نظر نمی‌آید نظر خود را پس بگیرد.

او می‌گوید تلاش زیادی کرده است تا عقاید چپ‌گرای «چامسکی» را با تئوری‌های وی در باب زبانشناسی با هم اختلاط نکند. «ترکیب جایگاه علمی و سیاسی «چامسکی» او را مشهور کرد اما من هیچ وقت به بخش سیاسی دیدگاه‌های او توجه نکردم.»

«چامسکی» می‌گوید چیز زیادی درباره «ولف» نمی‌داند و فقط یک بار «ولف» از او درخواست مصاحبه کرده است. وی معتقد است «ولف» نظریه‎ او را به خوبی درک نکرده و فقط از حجم توجه جامعه به نظرات وی متعجب شده است.