پاموک گفت واقعا از اهدای این جایزه به باب دیلن متاسف شدم. فکر می‌کنم این جایزه باید به چهره‌هایی که جایگاه بسیار مهم‌تری در ادبیات دارند اهدا شود. خیلی بیشتر دوست داشتم این اتفاق بیفتد به جای آنکه جایزه به دیلن اهدا شود. نویسنده‌های بسیار مطرح آمریکایی وجود دارند که شایسته دریافت این جایزه بودند. دیلن شخصیت بسیار مشهوری است و ترانه‌ها و شعرهای مهمی هم نوشته اما او به‌عنوان یک چهره برجسته ادبی شناخته نمی‌شود. فکر می‌کنم قلب نویسندگان بسیاری آن روز شکست. من به این تصمیم واقعا انتقاد دارم.

پاموک به جایزه نوبلی که خودش دریافت کرده هم اشاره کرد و گفت: وقتی این جایزه را دریافت کردم زندگی‌ام تغییر کرد. وی افزود: بله این جایزه مرا شاد کرد. هیات داوری خیلی لطف کردند چرا که این جایزه برای مردم الهام بخش است و آنها باید به همین روند ادامه دهند.

پاموک سال ۲۰۰۶ نوبل ادبی را دریافت کرد.

پاموک درباره احساسش نسبت به ترکیه هم صحبت کرد و گفت وقتی در دانشگاه کلمبیا تدریس می‌کرد و ناچار به زندگی در نیویورک بود، احساس دلتنگی زیادی برای ترکیه داشت.

وی گفت: از آنجا که همسرم هم در ترکیه بود گاهی ۱۰ روز هم با کسی به زبان ترکی صحبت نمی‌کردم و تنها ارتباطم نوشتن به زبان ترکی بود.

او افزود: نیاز دارم در کشوری باشم که زبانش ترکی است چون به ترکی فکر می‌کنم.

وی با اشاره به مسایل سیاسی کشور که بسیار آشفته و عصبی است گفت: برایم مهم است تا از کشورم دور نباشم.

پاموک در پاسخ به سوالی درباره محل مورد علاقه‌اش در استانبول گفت: دانشجویانم هم همیشه همین سوال را از من می‌پرسند و من از دست آنها عصبانی می‌شوم. وی با خنده افزود: مگر از نظر شما من یک توریست محسوب می‌شوم؟ من دوستانم را به تماشای تنگه بسفر می‌برم. آنها را به رستوران‌های محلی می‌برم و با قایق به گردش می‌برمشان. فضای استانبول را در همه این جاها می‌توانید ببینید.