به گزارش فرهنگ امروز به نقل از اعتماد؛ قرنطینه خانگی یک تجربه سخت، تلخ و اعصاب‌خردکن و در عین حال منحصر به‌فرد است. آدم‌ها وقتی به هم زنگ می‌زنند و غرولندکنان می‌گویند دیگر نمی‌دانند باید چطور سر خودشان را توی خانه گرم کنند، خوب می‌دانند مخاطب آن سوی خط تلفن نیز موقعیتی مشابه دارد. روان‌شناسان حتی دست به کار شدند و پیش ‌پیش توضیح دادند این وضعیت اجباری که می‌تواند چیزی مثل زندان باشد در آینده ممکن است به افسردگی‌های عمومی منتهی شود و مشکلات روحی را دامن بزند. زندگی عادی تا قبل از روزگار قرنطینه به ما یاد داده بود غذای‌مان را در رستوران بخوریم و هفته‌ای چند بار به صرف چیپس و پنیر و سوسیس سرخ‌کرده مهمانی بگیریم و توی کافه‌ها تا ساعت 12 -11 شب بنشینیم و پاساژگردی را به فهرست تفریحات‌مان اضافه کنیم و اگر کار مهمی نداشتیم، سینما برویم و تئاتر ببینیم و در کنسرت‌های موسیقی شرکت کنیم و اگر احساس کردیم پولی ته جیب‌مان نیست، خیابان‌گردی کنیم و با دوستان‌مان برای خود خاطرات دسته‌جمعی بسازیم. کرونا ولی آمد و همه ‌چیز را خراب کرد. اگر به دست من افتد فراق را بکشم. الحق و الانصاف عادت کردن به این سبک زندگی جدید که با ماندن در خانه گره خورده، کار دشواری است. عید نوروز به عید نوروز، خیلی‌ها عزا می‌گرفتند چطور باید این تعطیلات کشدار را تحمل کرد، غافل از اینکه روزگاری می‌رسد که نه تنها ناچارند به تعطیلات بیشتری گردن بگذارند بلکه حق بیرون آمدن از خانه را نیز ندارند. فرمود: حریف مجلس ما خود همیشه دل می‌برد/ علی‌الخصوص که پیرایه‌ای بر او بستند. با این حال طبق قاعده عیب می‌جمله بگفتی هنرش نیز بگوی، قرنطینه خوبی‌هایی نیز داشته است. خیلی‌ها با مفهوم خانه‌نشینی دوباره آشنا شدند. ما خانه را فراموش کرده بودیم. بعضی‌ها تمرین آشپزی کردند. بعضی گلکاری یاد گرفتند. بعضی‌ها تمام فیلم‌های سال را دیدند. کسانی که کتاب‌های نخوانده‌شان روی هم جمع شده بود، سعی کردند خودشان را با آثار نویسندگان و شاعران سرگرم کنند و آنهایی هم که دستی در نوشتن دارند فرصت مناسبی یافتند تا شانس‌شان را برای نویسندگی امتحان کنند. حالا که وارد اردیبهشت ماه شده‌ایم و طبیعتا بند قرنطینه کمی شل شده، ما در روزنامه اعتماد تصمیم گرفتیم روایت‌ها و داستان‌های مخاطبان روزنامه را که در زمانه کرونا نوشته‌اند، چاپ کنیم و برای این کار یک ستون مجزا در نظر بگیریم. اگر مخاطب این فراخوان هستید، لطفا به آدرس ایمیلی که در انتهای این نوشته وجود دارد نوشته‌های‌تان را ارسال کنید و در بخش سابجکت ایمیل قید کنید: نوشته‌های روزهای قرنطینه. اسم کامل‌تان را فراموش نکنید و تا جایی که می‌توانید روایت و داستان‌تان را کوتاه‌تر بگیرید. ما نیز سعی می‌کنیم امانت‌دار باشیم و نوشته‌های خوب را منتشر کنیم و راهی را شروع کنیم که نتیجه آن شناساندن چندین و چند نویسنده خوب ولی گمنام باشد. چشم‌انتظاریم؛ به امید دیدار. 

آدرس ایمیل: honar@etemadnewspaper.ir