جان دیویی؛

هنر و تمدن‎ در امتداد زمان

صاحبان ذهن یكی پس از دیگری درمی‌گذرند و آثاری كه در آنها معانی بیان عینی پیدا كرده‌اند، باقی می‌مانند. آنها بخشی از محیط می‌شوند و تعامل با این جنبه محیط، محور تداوم در حیات تمدن است. اگر آداب و رسوم اجتماعی چیزی بیش از اشكال بیرونی یكنواختی از عمل‌اند، دلیلش این است كه از داستان و نیز معنایی كه انتقال یافته است، آكنده‌اند.