آلکس دمیرویچ؛

فوکو، گرامشی و نظریه‎ انتقادی

آن‌چه فوکو را به نظریه‎ی انتقادی نزدیک می‎کند درک او از جامعه و دولت به عنوان مجموعه‎ای از ابژه‎هاست که به مدد کنش اجتماعی شکل می‎گیرند. آن‌ها حاصل پروژه‎های کلیت‎بخش برای حکومت و سلطه بر طبقات فرودست به عنوان ابژه‎ها و توده‎های منفعل هستند. هدف رهایی نه ایجاد شکل جدیدی از جامعه یا شکل دیگری از دولت بلکه جست‎و‎جوی راه‎های دیگری برای شکل دادن به همکاری اجتماعی در مقیاسی جهانی است.