بی‌رنگ رُخَت زمانه زندان من است/ نقد فیلم «ملاقات خصوصی» از آثار چهلمین جشنواره‌ی فیلم فجر

مشخصه‌ی بارز تصویری «ملاقات خصوصی» در فصل وصال را می‌توان در نمای مدیوم کلوزآپ پیدا کرد. از سویی، کشمکش دراماتیک میان «فرهاد» و «پروانه» را می‌توان در چهار مدل «تنش وظیفه»، «تنش روابط»، «تنش رازآلود» و «تنش غافل‌گیری» در پیرنگ‌سازی شناسایی کرد. این پیرنگ‌ها وقتی دارای هویت می‌شوند که متکی به قواعد علّی باشند، هر چند «عشق»، عنصری سیّال و پویا است که قاعده نمی‌پذیرد و «خیال»، پروازی تا بی‌نهایت می‌طلبد ولی سِحرانگیزی در داستان هم باید متکی به وجود چارچوبی مشخص از سوی نویسنده‌ی پشت پرده باشد.