دولت به‌مثابه فرم سیاسی

سرنوشتی به‌مراتب بدتر از یک کارگرِ استثمارشده آن است که یک کارگرِ غیر قابل‌استثمار باشید. زندگیِ طبقۀ کارگر به این وصل است که چقدر در تبدیل کارِ خود به سود، موفق می‌شود. تصاحب‌کنندۀ سودآورِ دیروز کارِ دیگران، امروز فرد دیگری را می‌خرد: خریدار به‌خاطر کسب سود، و فروشنده به‌منظورِ زنده‌بودن.

جاناتان موران؛

دو برداشت از مفهوم دولت: آنتونیو گرامشی و مایکل مان

مان و گرامشی هردو روایت‌های ایدئالیستی/ روحی را از توسعه‌ی سیاسی و دولت طرد می‌کنند. دغدغه‌ی هر دوی آنها بررسی قدرت نیروهای مادی و ایدئولوژیک در توسعه‌ی اجتماعی است. هردوی آنها بر روی طبقه به عنوان یک متغیر مهم تاریخی تمرکز می‌کنند. با این حال، هردو به دنبال ارزیابی دیدگاه‌هایی بودند که بر اساس آن دولت به‌گونه‌ای جوهری وابسته به منافع اقتصادی (طبقات) است، و بدین سان از پی طرد «ماتریالیسم مبتذل» برآمدند.