گفتاری از صالح نجفی در سمینار «وضعیت ترجمه در ایران» (۲)؛

سوژه ناساز و بی‌اندام مترجم

سوژه مدرن یا سوژه مترجم در وضعیت تاریخی ما عملا یک سوژه ناساز است. معیار مترجمین بر درستی یا غلطی ترجمه در دو سطح است: سطح اول dissonance درون متن است، به این معنا که قطعه‌هایی (fragment)در متن وجود دارد که به آینده ای ارجاع می دهید که هنوز زمان آن نرسیده. سطح دوم ناسازی‌ای است که تمامیت آن متن را در بستر تاریخی‌اش تعریف می‌کند، به این معنا که قطعه‌هایی (fragment) در متن هست که آن را با تمامیت فرهنگ تاریخی‌اش نیز ناهماهنگ می‌کند.