یادداشتی در باب «ترامتنیت» از «بهمن نامورمطلق»؛

«ذهنیت عینیت‌یافته» در متن‎ها

بر پایه‌ی نظریه‌ی بینامتنیت انسان تنها موجود بینامتنی است؛ حتی می‌توان گفت مهم‌ترین تمایز انسان نسبت به موجودات دیگر ویژگی بینامتنی اوست. فقط انسان است که می‌تواند متن‌های گذشته را با استفاده از روش‌هایی همچون تقلید یا تغییر، توسعه و تکثیر کند. در حقیقت، توسعه‌ی انسانی با توسعه متنی صورت گرفت و جوامع گوناگون به اندازه‌ی متن‌هایی که تولید می‌کنند توسعه یافته‌اند.