شناسهٔ خبر: 36899 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

ابر باریدن گرفت یار نالیدن گرفت / گزارشی از یک پرفورمنس چراغ خاموش...

پرفورمنس ˝تهمورس و ما˝ به کارگردانی رضا موسوی و طراحی تهمورس پورناظری در تالار وحدت برگزار شد.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از هنرآنلاین؛ اولین پرفورمنس یا پروژه موسیقایی تهمورس پورناظری با عنوان "تهمورس و ما" شامگاه یکشنبه اول شهریورماه در تالار وحدت برگزار شد.

پرده اول: شب، وقتی تو خوابی، طلوع، در آستانه

چراغ‌ها خاموش می‌شوند، صحنه طوری طراحی شده که نشان‌دهنده خانه که نماد آرامش است باشد. تهمورس پورناظری روی کاناپه‌ای تنها نشسته و مشغول کوک کردن ساز سه‌تار خود است. او گهگاه از تار خود دل کنده و به سراغ پیانو می‌رود. در نهایت به همان تار قانع شده و مشغول نواختن می‌شود. دختری با لباسی سرتاسر سفید ناگهان وارد سن شده و به پشت پیانو می‌رود و شروع به نواختن می‌کند. نوازنده‌های ویلنسل هم پشت پرده سن پنهان شده و همراه با ناظری و آن نوازنده پیانو کنسرت زیبای خود را آغاز می‌کنند. فضا موسیقی به همینجا ختم نشده و آن دختر نوازنده ناگهان دست از نوازندگی می‌کشد و با سرعت از سن خارج می‌شود. با خروج او نوازنده گیتار بأس از دری دیگر وارد شده و ریتم تند و تندتر می‌شود و تهمورس شروع به خواندن شعری از ابوسعید ابوالخیر می‌کند. این خواندن ادامه پیدا می‌کند تا به پرده آخر یا همان بخش "در آستانه" می‌رسد. نوری که نمای صبح یا طلوع را دارد در سن تابانده شده و با آغاز یا همان طلوع یک‌به‌یک نوازنده‌ها در کنار هم قرار گرفته و ساز می‌زنند و تهمورس همچنان مشغول خواندن است.

پرده دوم: سمرقندهار- ابر باریدن گرفت یار نالیدن گرفت

دکور همچنان به همان روال سابق است، نوازنده‌ها هم هنوز در کنار تهمورس نشسته‌اند، اما این بار فضای موسیقایی حاکم، از اشعار فارسی فاصله گرفته و تمی افغان را دارد. سازها تند و گاهی کند می‌شوند. در این بخش ساز سه‌تار تهمورس بر همه آن‌ها پیشی گرفته و تهمورس مشغول زمزمه ترجیع‌بند (ابر باریدن گرفت، یار نالیدن گرفت:) از اشعار شاخ عطایی است. این پرده هم به اتمام می‌رسد.

پرده سوم: از ارس تا هامون - رخس باران

دکور به شکل خود باقی است، نوازنده‌ها با صمیمت خاصی با هم ساز می‌زنند و تهمورس با صدایی بلند طوری که به گوش همه مردم داخل سالن برسد در حالی که لبخند بر لب دارد با لحن طنزآلود می‌گوید: قرار نبود این پروژه پرفورمنس باشد، اما گویی دارد جدی به شکل پرفورمنس درمی‌آید. با گفتن این جمله حضار هم به خنده می‌افتند. او در اواسط اجرا باز می‌گوید: جیب‌هایمان پر صدا شده و بعد از این کلام به خواندنش ادامه می‌دهد.

پرده چهارم: مطرب خوش‌نوا

بالاخره دکور تغییر پیدا کرده و تمی سیاه‌وسفید به خود گرفت، آرامگاهی با قامت بالا و سفیدرنگ در گوشه‌ای از سالن قرار دارد. سماع‌گر یا همان امیرحسین حسن ینیا مشغول سماع‌گری در داخل سن است. تهمورس ساز دیگر را انتخاب کرده و در نمای بیرونی مشغول نواختن است. کمی که دقیق می‌شوم متوجه می‌شوم که سن به مانند آرامگاه مولوی طراحی شده و آواز هم از اشعار این شاعر پرآوازه است.

پرده پنجم: مردی که نه می‌گفت

در این بخش سن شکلی فانتزی به خود گرفته و با نورهای آبی و سفید طوری طراحی شده که به مانند نور چراغ‌های زنون اولین چیزی است که دیده می‌شود و این دیده شدن چشم را اذیت می‌کند. نوازنده‌ها در کنار یکدیگر نشسته‌اند و شعری از سیاوش کسایی با نام "مردی که نه می‌گفت" را زمزمه می‌کنند. نورها در اواسط اجرا بالا و پایین می‌روند چشم را آزار می‌دهد و تهمورس همچنان با صدای رسا آوازش را ادامه می‌دهد.

پرده ششم: بال در بال

پرده آخر است؛ سن باز می‌شود اما خبر از نوازنده‌ها نیست. در واقع نوازنده‌ها در پشت پرده به صورتی که سایه‌شان مشخص باشد قرار گرفتند و ساز می‌زنند. اینجا کسی آواز نمی‌خواند اما سازها با ریتم‌های تند نواخته می‌شوند. یکی از افکت‌های ویژه این بخش بولد کردن نوازنده‌ها یک‌به‌یک با نورپردازی ویژه است. در همینجا با آهسته شدن و سکوت فضای این پرفورمنس هم به پایان می‌رسد.

نوازندگان

حسین رضایی‌نیا سازهای کوبه‌ای، تینا جامه‌گرمی ویلن - پیانو، نگار نوراد ویلنسل، آتنا اشتیاقی ویلسنل - کنترباس، آرین کشیشی گیتار باس - کنترباس، آرشاک ساهاکیان دودوک – کلارینت - سرنا، تهمورس پورناظری تار- سه تار- تنبور- دوتار و.. نوازندگان این اجرا تشکیل می‌دادند.

اشعار و عوامل اجرایی

در این اجرا از اشعار ابوسعید ابوالخیر، مولانا، سیاوش کسرایی و محلی استفاده شده است. کارگردان هنری این اجرا رضا موسوی و صحنه‌گردان آن توماج دانش بهزادی بود.

نورپردازی حرفه‌ای

اگر بخواهیم جنبه انصاف را در نظر بگیریم نورپردازی حرفه‌ای برای این اجرا تدارک دیده شده بود. گروه تهمورس پورناظری این افتخار را مدیون رضا حیدری طراح نور است. همچنین دکوراتور این برنامه سید مصطفی طباطبایی‌نسب بود.

یک پرفورمنس چراغ خاموش

شاید تنها ایرادی که بشود از این به اصطلاح پرفورمنس گرفت خاموشی سراسری چراغ‌ها باشد. در واقع از ابتدا تا انتها تمام چراغ‌های تالار خاموش بودند و این مسئله کمی برای مخاطب آزاردهنده می‌شد. البته در کنار آن باید گرمای هوا و نبود تهویه درست را هم اضافه کرد، اما مورد آخر به تالار وحدت مربوط بوده اشکالی به عوامل این اجرا وارد نیست.

کنسرت- پرفورمنس "تهمورس و ما" دوشنبه ۲ شهریورماه در تالار وحدت برگزار خواهد شد.
 

نظر شما