به گزارش فرهنگ امروز به نقل از هنرآنلاین؛ ناتاشا امیری گفت: آخرین كار من "مرده‌ها در راه‌‌اند" نام دارد. کارهای نگارشی و حروف‌چینی این کتاب انجام شده و به نظر می‌رسد توسط ناشر به وزارت ارشاد فرستاده شده باشد تا کارهای مربوط به مجوزش انجام شود و ان‌شاءالله به‌زودی به چاپ برسد. نشر این کتاب توسط انتشارات ققنوس انجام خواهد شد.

او در توضیح این کتاب عنوان کرد: این کتاب بیانگر شرح زندگی سه زن در زمان‌های مختلف است. سه نفر تحت تأثیر وقایعی قرار می‌گیرند که در مسیر داستان برایشان رخ می‌دهد. در کنار این سه زن، سه مرد هم قرار می‌گیرند که حوادث پیش‌آمده زندگی آنان را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد.

امیری ادامه داد: داستان این کتاب از کودتای ۲۸ مرداد آغاز می‌شود و تا سال ۹۳ ادامه دارد. کتاب مقاطع مختلفی از این سال‌ها را روایت می‌کند و بیشتر حول محور مسائل زنان از قبیل: مشکلات مربوط به ازدواجشان، مسائل عاطفی و دغدغه‌های پیش روی زنان حرکت می‌کند. شخصیت‌های داستان درگیر همین ماجراها می‌شوند و ذهنشان متوجه شکست‌ها و مشکلات عاطفی هر یک از آن‌ها با همسرانشان است. به دلیل شکل‌گیری یک مواجهه تاریخی و اجتماعی شخصیت‌های این داستان با پرسش‌های بنیادینی روبرو می‌شوند و تلاش می‌کنند تا برای هر یک از آن‌ها پاسخ درخوری پیدا کنند.

امیر در پاسخ به این سوال که شما حضور در محافل ادبی را تا چه اندازه در گرایش فرهنگی مردم به كتاب و حتی معرفی شدن چهره‌های تازه در حوزه ادبیات مؤثر می‌دانید، گفت: من در سال‌های زیادی داوری جوایز متعدد ادبی را بر عهده داشتم و در محافل ادبی هم شرکت می‌کردم. این رفت‌وآمد در سال‌های ابتدایی بیشتر بود چون می‌خواستم فضای ادبی کشور را خوب بشناسم اما امروز بر این باورم که رفت‌وآمد یک نویسنده در محافل ادبی ضرورت چندانی ندارد.

او گفت: ممکن است برخی از دوستان به گردهمایی‌های ادبی زیاد رفت‌وآمد داشته باشند، ترغیب بیشتر به مطالعه با قرار گرفتن در جمع و یا دیدن کسانی که هم پا با آن‌ها مطالعه می‌کنند، می‌تواند علت حضور آن‌ها باشد. آنچه برای نویسنده از شرکت در این محافل بسیار مهم تراست توجه بیشتر به وجوه انسانی و رعایت اصول اخلاقی است چون وقتی کسی به‌طور حرفه‌ای نویسنده می‌شود، در جامعه نسبت به او توقعاتی ایجاد می‌شود که شاید در مورد دیگران وجود نداشته باشد.

این نویسنده معاصر ادامه داد: در ابتدای نویسندگی‌ام شرکت در محافل حتی در شیوه داستان‌نویسی برای من دستاوردهای مفیدی داشت اما امروز نشستن در اتاق و کار روی رمان برای من مفیدتر خواهد بود. وظیفه اصلی یک نویسنده نوشتن است و بدون شک با محفل بازی نمی‌تواند محقق شود. انگار برخی از دوستان نویسنده فراموش کرده‌اند که وظیفه آن‌ها داستان‌نویسی است و خود را بیش از اندازه درگیر شرکت در محافل مختلفی کرده‌اند که شاید بعضی از آن محافل کوچک‌ترین دستاوردی برایشان ندارد.