​به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ گزارش سالانه انجمن نویسندگان انگلیس نشان می‌دهد که تعداد تقاضاهای ثبت شده توسط این انجمن برای ارائه کمک‌های مالی ضروری به نویسندگان در سال ۲۰۱۵ در مقایسه با سال ۲۰۱۰ میلادی دوبرار و نیم شده است.

به گفته نیکولا سلیمان دبیر اجرایی این انجمن نخستین تقاضاها برای دریافت کمک مالی در سال ۱۹۹۹در انجمن ثبت شده است. اسناد این انجمن  نشان می‌دهد که بررسی تقاضاهای ثبت شده در سال‌های گذشته نشان می‌دهد که انجمن در سال ۲۰۱۵ شاهد بیشترین تعداد ثبت تقاضا توسط نویسندگان برای دریافت کمک‌های نقدی بوده است.

وی اضافه می‌کند: امسال علاوه‌بر آنکه تقاضاهای ثبت شده بسیار زیاد بود در میان نویسندگان درخواست دهنده نام نویسندگان صاحب نام و حرفه‌ای نیز بسیار به چشم می خورد.

دبیراجرایی انجمن نویسندگان در حالی از افزایش تقاضا برای دریافت حمایت‌های مادی صحبت می‌کند که امسال نویسندگان و شاعران حرفه‌ای که صرفا زندگی و امورات خود را از راه پژوهش و نوشتن اداره می‌کنند در فهرست متقاضیان دیده می‌شود.

 او در این باره می‌گوید: متقاضیان ارزشمندی در فهرست ما وجود دارند که حرفه آنها صرفا نوشتن است. افرادی که به نظر می‌رسد برای سرپا ماندن و حفظ زندگی خود نیاز به حمایت و پشتیبانی مراکزی نظیر انجمن نویسندگان دارند.

انجمن نویسندگان انگلیس هر سال بودجه‌ای برابر ۱۰۰ هزار یورو را برای این منظور در نظر می‌گیرد تا آن را به نویسندگانی که با مشکل مالی مواجه شده‌اند اختصاص دهد. بخشی از این هزینه برای نویسندگانی که بالای ۶۰ سال دارند و یا ناتوان از نوشتن هستند اختصاص داده می  شود و بخش دیگر به متقاضیان دیگر که در شرایط ضروری قرار دارند اختصاص می‌یابد.

اما ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود چرا که نیمی از نویسندگان حرفه‌ای در بریتانیا با درآمد کمتر از ۱۱ هزار یورو که حداقل درآمد در این کشور است زندگی می‌کنند و به نظر می‌رسد در سال جاری فشار زیادی بر آنها وجود داشته و غالبا در شرایط اضطراری به سر می برند.

اگرچه فروش کتاب در این سالها روند پایداری داشته اما نکته اصلی اینجاست که سود حاصل از این حوزه بیشتر از آنکه به سفره نویسندگان روانه شود به جیب ناشران و واسطه‌هایی می‌رود که کتاب  را به بازار عرضه می کنند، افرادی که خواهان سهم بیشتری هستند. نمونه واضح آن آمازون است که بی رودروایسی جنگی علنی با ناشران کتاب دارد و کل بازار کتاب را قبضه کرده است.

بحران های اقتصادی ناشی از این سهم خواهی‌ها از یک سو دست و پای نویسنده را می بندد و از سوی دیگر چگونگی معرفی و ارائه اثر به مخاطبان نیز دشواری‌های خاص خود را دارد که بخشی از آن با همرای اصحاب رسانه مرتفع می شود اما به هرحال نویسنده برای معرفی اثر خود نیاز به برگزاری برنامه های رایگان در کتابفروشی ها و مراکز فرهنگی دارد تا بتواند اثرش را به مخاطبانش بهتر معرفی کند و باز همه اینها در نهایت زمان او را برای نوشتن محدود می کند.

علاوه بر این در گزارش انجمن از انتخاب های گزینشی ناشران نیز به عنوان یکی از حاشیه‌های بحران اقتصادی نویسندگان نام برده شده است. بر اساس این گزارش بسیاری از ناشران ریسک پذیری کمتری برای عقد قرار داد با نویسندگان جوان تر دارند.به همین دلیل آنها برای پیشگیری از هر خطر احتمالی تنها سراغ نویسندگانی می‌روند که نام آنها به مرور زمان برند شده و فروش آثارشان را تضمین می‌کند. بنابراین تکلیف نویسندگانی که تنها دو تا سه اثر قابل قبول نیز دارند و نوشتن را به عنوان حرفه خود انتخاب کرده‌اند مشخص است. آنها شانس زیادی برای حمایت و پیشتیانی از سوی ناشران ندارند مگر آنکه ناشر ریکس پذیری سرراه شان قرار گیرد.

همه این اتفاق‌ها در حالی رخ می‌دهد که فروش کتاب داستان و رمان در ۵ سال گذشته انگلیس با ۳۸ درصد کاهش مواجه بوده است. اگر چه به طور کلی فروش کتاب با همه دسته‌بندی‌هایی که دارد در مقایسه با دیگر کالاهای فرهنگی در این کشور با کاهش ۱۹ درصدی فروش در زمان مشابه مواجهه بوده است.

با همه این نکات سلیمان دبیراجرایی انجمن نویسندگان انگلیس امیدوار است با همراهی ناشران و نویسندگان بتوانند حرکتی دوباره به چاپ و عرضه کتابدر این کشور بدهند به گونه ای که قراردادهای منصفانه و بهتری مابین ناشران و نویسندگان بسته شود تا نویسندگان بتوانند به عنوان افرادی که سهم بزرگی در اعتلای زندگی فرهنگی مردم جامعه دارند سهم عادلانه‌تری نسبت به گذشته از اقتصاد این صنعت داشته باشند.