به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ پنجمین همایش ملی روز علوم اجتماعی به همت گروه جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی و انجمن جامعه شناسی ایران با همکاری سایر انجمن های علوم اجتماعی صبح دیروز در دانشکده ادبیات دانشگاه خوارزمی برگزار شد.

سارا شریعتی در اولین پنل این همایش درباره موضوع چه آموزشی آگاهی بخش است، گفت: یک دوره قبل از انقلاب گروهی بودند که کتابهای ممنوع را حفظ می کردند و هر فردی یک کتاب بود. گویی در یک دوره ای کتابها جان داشتند و هر کتاب یک فرد بود و بعضاً این کتابها خطرناک بودند. پرسش امروز من این است که چرا کتابهای امروز خطرناک و جاندار نیستند، آیا این آموزش جامعه شناسی که امروز داریم واقعاً جاندار است؟ اگر به قطعیت نخواهم پاسخ دهم، می‌توان گفت که دانش جامعه شناسی امروز خطرناک نیست و یک دانش بی جان است. نه فقط در ایران در کشورهای دیگر هم همینطور است. حالا پرسش من این است که چه چیزی باعث می شود این دانش جاندار نباشد.

وی افزود: جامعه شناسی به عنوان یک علم مستقل هنوز حق خودش را از دیگر رشته ها نگرفته و هنوز این تفکر وجود دارد که جامعه شناسی نوعی فلسفه و یا الهیات معلول است. از طرفی این دانش یک دانش زمینه مند نیست و تداوم و پیوستگی ندارند. دانش دانشگاهی را نمی توان از مدرسه جدا کرد، در حالی که این اتفاق در نظام آموزشی ما رخ داده است. پیشنهاد من این است که دانش جامعه شناسی در پیوند با نیروهای اجتماعی قرار بگیرد. در اینجا گزاره دیگری مطرح است و آن هم اینکه ممکن است من یک جامعه شناس زنده، جاندار و حتی خطرناک بشوم ولی واقعیت اجتماعی، واقعیت ناامیدکننده است. بنابراین دانش جامعه شناسی یک دانش سوگوارانه می شود. نظر من در این باره این است؛ دانش جامعه شناسی اینچنین نیست، بلکه در سالهای اخیر اینچنین شد.

استاد دانشگاه تهران ادامه داد: به نظر بوردیو جامعه شناسی واقعیت اجتماعی، هم در واقعیت و هم در تخیل وجود دارد و اینجاست که مفهوم رهایی بخش مطرح می شود. امروزه جامعه شناسان ما تبدیل به نظریه پردازانی شده اند که عمرشان را فقط در دانشگاه می گذرانند و این علم موضوع مورد مطالعه خودش قرار گرفته است.

شریعتی در پایان گفت: ما به آگاهی جامعه شناسی نیازمندیم که به ما بینش دهد تا بتوانیم جهان خود را بهتر تغییر دهیم. آکادمی ما به جامعه شناسی ارج می دهد که در خدمت و محصور آکادمی باشد. این جامعه شناسی محصور آگاهی بخش نیست.