فرهنگ امروز: ۴ سال پیش، اوایل فروردین ماه، داریوش شایگان نویسنده و فیلسوف معاصر چشم از جهان فروبست.

محمد زارع شیرین کندی، دکترای فلسفه و عضو هیأت علمی دانشنامه جهان اسلام در پاسداشت مقام این فیلسوف و وارستگی او از دنیا گفت: داریوش شایگان صاحب دولتی بود که بی خون دل به کنار آمده بود اما او از آن به بهترین وجه بهره‌مند شد؛ درس خواند، دنیا را گشت، شناخت، خواند، آگاهی و دانایی کسب کرد، تحقیق و تفکر کرد و نوشت. دنیا از آغاز به شایگان رو کرد ولی او هیچگاه دلبسته و فریفته آن نشد.

زارع شیرین کندی در ادامه درباره این هندشناس شهیر افزود: این به این معنا نیست که او را زاهد و صوفی به شمار آوریم بلکه به این معناست که در عین تلذذ و تمتع، آزاد و بی‌تعلق زیست. شایگان رندوار زیست. این متفکر و شاعر و نویسنده سرشناس اینک رخ در نقاب خاک کشیده است، آنچه از او باقی می‌ماند آثار ماندگار و گران‌سنگ اوست نه چیزهای دیگر.

او با اشاره به اولین دیدار خود با شایگان ادامه داد: اولین بار که او را دیدم چهره دانایی اندیشمند و رند در نظرم نمایان شد که دنیا و مافیها را چندان جدی نمی‌گیرد اگرچه با کل دنیا و روزگار مدرن در ارتباط است؛ متفکری در مرز آسیا و اروپا، در مرز بت‌های ذهنی و خاطره ازلی، در مرز هویت‌های متکثر و چهل تکه و در مرز ایران و فرانسه. شایگان را اولین بار فیلسوفی دیدم که سر به دنیا و عقبی فرود نمی‌آورد. بسیار اندک‌اند فیلسوفان خلاق و بارآوری مثل شایگان در این سرزمین. هر اثر او رویدادی فرهنگی به شمار می‌آمد. بسیار نادرند فلسفه‌ورزانی مانند شایگان که سخن از درون جانشان و از دل دانش فلسفی‌شان جوشیده باشد.