داود فیرحی؛

سنت و تجدد دو الگوى معرفت‏‌شناختى در تحليل دانش سياسى مسلمانان

سنت با ديدگاه‌ها و مبانى متفاوت تفسير شده است; «تفسير مبتنى بر تجدد غرب‌» و نيز، «فهم سنتى از سنت‌». روش نخست كه «شرق‌شناسى‌»، (Orientalism) ناميده شده است، به لحاظ معرفت‌شناختى، بيرون از سنت‌سياسى دوره ميانه قرار گرفته و دانش سياسى اين دوره را به اعتبار دوران، (Epoch) غيريت‌سازى، كه متغاير با دوران جديد غرب است، اما بر مبناى تجدد اروپايى، ارزيابى مى‌كند. ليكن روش دوم، دانش سياسى دوره ميانه را نه به اعتبار دورانى كه سپرى شده است، بلكه به مثابه دوره‌اى، (Period) از سنت اسلامى تلقى مى‌كند كه پرسشهاى آن مى‌بايست در درون سنت و با توجه به الزامات آن طرح شود.