نگاهی به مفهوم روح و امر سياسی در فلسفه هگل (۲)؛

جسمیت‌یافتگی و مفهوم کرانمندی

اگر باور داشته باشیم که -بر اساس تلاش هگل در پدیدارشناسی روح- «نه» اصل آفریدگار تمایز است، آن‌گاه خواهیم دید که گایست ‎به‌عنوان ‎«نه این» هستی‎های کرانمند عبارت می‎شود از یک محدوده‎ی اندیشیده که محصول کار ذهنی آغشته به سلبیت وجودهای کرانمند خواهد بود. اگر به مسائل پیش‌گفته این نکته را نیز اضافه کنیم که هر مرحله‌ی عینی وجودش {شناخته} نفی خودش یعنی «دیگربودگی» او نیز هست آن‌گاه خواهیم دید که یک رابطه‎ی دیالکتیکی مدام مابین کرانمندان در ارتباط با یکدیگر از یک سو و مابین آن‌ها با گایست از سوی دیگر در جریان است.