به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایرنا؛ این استاد موسیقی عصر سه شنبه که در آیین بزرگداشت یاد و خاطره استاد جلیل شهناز در محل خانه هنرمندان سخن می گفت، افزود: فشار سیاسی جامعه ما آنچنان بر روی هنرمند اثر می گذارد که این خشم و اعتراض و گستاخی را می توان به وضوح در ساز آنها دید.

وی اظهار داشت: پس از این مسائل می گوییم که همه اینها گستاخ شده اند در حالی که این موضوع را در کمترین جای دنیا می توان دید.

شجریان با تاکید بر اینکه در سازهای غیرهنرمندان ، می توان تنها قدرت را دید، گفت: امروزه جوانان ما که ساز می زنند تنها به دنبال تکنیک و قدرهستند که این مسئله باید ریشه یابی شود.

استاد آواز ایران افزود: امیدوارم روزی آرامش در جامعه به جایی برسد که هنرمندی با نواختن ساز احساس آرامش کند و جامعه را نیز به آرامش برسانند .

وی گفت: در دوران استاد شهناز و قبل از وی آرامشی در جامعه بود که می توان این آرامش را در نوای ساز آنها مشاهده کرد.

استاد آواز ایران تاکید کرد: امروزه کمتر نوازنده ای را می توان دید که همانند استاد شهناز از منطق برخوردار بوده و پیگیر مطالب موسیقی باشد.

شجریان اظهار داشت: امیدوارم که جوانان ما از این نوع نوازندگی استاد شهناز درس گرفته و در نوع انتخاب و پرورش موسیقی راه درستی انتخاب کنند.

وی این موضوع را نیز گفت که یکی از مشکلات موسیقی امروز جامعه ما به خصوص در میان جوانان آن است که از این شاخه به آن شاخه می روند .

شجریان افزود: در فرم نوازندگی نوازندگان می توان تاثیرات اجتماعی را به فراوانی دید.

مدیرعامل خانه هنرمندان نیز در این آیین نیز گفت: هنر شرقی هنری جامع و چند بعدی است و بر خلاف هنر غربی تنها در ساحتی زمینی و فناپذیر محصور نمی شود.

مجید سرسنگی اظهار داشت: ریشه های فلسفی و فکری شرق که در هنر تجلی پیدا می کند دارای قابلیت های فراوانی برای گشودن فضاهای بن بستی است که انسان مدرن از تجربه ی آن رنج فراوان برده است.

وی اظهار داشت: متاسفانه در سال های اخیر با وجود شعارهای فریبنده در باره تشخص یابی فرهنگی ، اغلب آثار هنری را می توان مصرف کننده اندیشه ها و مفاهیم دیگران و ارائه کننده تقلید های بی اصالتی نامید که در خدمت سفارش دهندگان تاجر مآب بوده است .

وی گفت: با نگاهی گذرا به گنجینه غنی موسیقی نواحی کشورمان تنها افسوس و حسرت است که در ذهن هویدا می شود، از دست رفتن استادان موسیقی مقامی کشور بدون این که جانشینی برای آنها داشته باشیم به واقع به دست فراموشی سپرده شدن بخشی از فرهنگ و هنر کشورمان است.

سرسنگی افزود: هنرمندی که جریان سازی فرهنگی و هنری می کند به یکباره و به واسطه رسانه ها و حواشی خارج از هنر به معروفیت و مقبولیت نمی رسد.

وی گفت: هنرمندانی چون استاد شهناز ، زنده یاد لطفی ، کسایی و غیره ، گلی چند روزه در بوستان فرهنگ و هنر ایران نبوده اند بلکه همانند سروهای خرامانی در این باغ خرامیده اند و هر چه می گذرد ، هر چند که خود از میان ما رفته باشند اما میراثشان همچنان جان اهل معرفت را می نوازد.

** نشان شوالیه برای شجریان

وی همچنین در بخشی از سخنان خود گفت که شجریان هفته آینده نشان شوالیه دریافت می کند .

براین اساس شجریان پس از شهرام ناظری دومین خواننده ایرانی است که این نشان را از آن خود می کند.

نشان ملی شوالیه ادب و هنر، در پاییز سال ۱۳۸۶ از سوی تئاتر شهر پاریس در مراسمی با حضور معاون رییس جمهور فرانسه به شهرام ناظری اعطا شد .

جلیل شهناز، در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته های مختلف هنر از جمله تار، سه تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند.

این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان بزرگی از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری، محمد رضا شجریان و حسن زیرک(خواننده بزرگ کرد) - شاهزیدی- طباطبائی - محمد اصفهانی همکاری داشته است.

وی در دههٔ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی) «گروه اساتید» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.

وی در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.

در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان، گروهی را که با آن کار می کرد به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.

زنده یاد شهناز، علاوه برنواختن تار، که ساز اختصاصی اوست، با نواختن ویولون، سنتور و تمبک و اواز -سه تار نیز آشنایی کامل داشت .و سرانجام پس از یک دوره بیماری صبح روز دوشنبه ٢٧ خرداد ١٣٩٢ در بیمارستان آراد درگذشت.

شجریان پس از درگذشت زنده یاد جلیل شهناز گفت: ˈاستاد در من شور و عشق آفرید و من با صدای تار شهناز بدین جا رسیدم و کلمۀ استاد فقط لایق شهناز و استاد جلیل شهناز را بسان حافظ که تکرار ناشدنی ست و با احترام به تمام نوازندگان تار پس از استاد شهناز باید دفتر تار ایران بسته شود.ˈ