به گزارش فرهنگ امروز به نقل از فارس؛ شست پرسش و پاسخ برنامه «خندوانه» با حضور رامبد جوان (طراح و کارگردان برنامه)، سیدمحسن بنی‌هاشمی،  سیدحسن شهرستانی (اساتید دانشگاه صداوسیما) و جمع کثیری از دانشجویان در سالن جلسات دانشگاه صدا و سیما برگزار شد.

بنا بر این گزارش، بنی‌هاشمی در سخنانی کوتاه مورد برنامه‌های طنز تلویزیون گفت: هر برنامه نشاط‌آوری طنز نیست و هر برنامه طنزی هم نشاط‌آور نیست.برنامه خندوانه هم قطعاً اولین و آخرین برنامه نشاط‌آور تلویزیون نیست.

در ادامه مراسم نیز «رامبد جوان» که بعد از حدود 30 دقیقه تأخیر در مراسم حاضر شده بود، ضمن تشکر از حضار با بیان اینکه چرا برخی‌ها ایستاده‌اند گفت: من حدود یک ساعت و نیم از خیابان فرمانیه در ترافیک هستم و از همین جا از همه دوستان عذرخواهی می‌کنم.

جوان ادامه داد: همیشه برای ساختن کارهایم، فرم و محتوا را در نظر می‌گیرم و روی این موضوع تأکید دارم که فرم و محتوا برای مخاطب تازگی داشته باشد تا بدین وسیله تغییری در مسیر روزمرگی برنامه‌های تلویزیون ایجاد شود.

وی افزود: برنامه خندوانه هم همین مسیر را طی کرده، مجری در این دست از برنامه‌ها فردی است که برنامه حول محوریت او می‌چرخد و مخاطبان از دید زاویه مجری برنامه را مشاهده می‌کنند. مخاطب با ادبیات شوخ‌طبعانه مجری و همچنین کدگذاری‌هایی که او در برنامه به کار می‌گیرد آشنا می‌شود و همین باعث می‌شود تا مخاطب بخش‌های بعدی رفتار مجری را حدس بزند.

طراح برنامه خندوانه ادامه داد: ساخت چنین برنامه‌ای در تلویزیون برایم از همان ابتدا دغدغه بود، چرا که در این رسانه این دست برنامه‌ها را خیلی کم دیده بودیم.

وی در ادامه به ذکر خاطره‌ای از دکتر حسابی پرداخت و عنوان داشت: حتی افرادی که شوخ‌طبع هستند هم جزو فرهیختگان به شمار می‌روند و اندیشمندان معتبر جامعه خود به شمار می‌آیند. دقیقاً همان چیزی که در برنامه مدام ذکر می‌کنند و آن هم این است که هر آدم موفقی خوش‌خلق و شوخ‌طبع است.

وی با اشاره به اینکه تا الان چیزی حدود 115 برنامه خندوانه ساخته‌ایم افزود: از این تعداد برنامه‌هایی که به آن اشاره کردم چیزی حدود 100 برنامه در کنار نخبگان نشستم و حرف‌های آنها را از نزدیک شنیدم. ما به این معتقدیم که با عبوس بودن و بداخلاقی نمی‌توان رشد کرد.

وی ادامه داد: از همان ابتدا هدفم این بود که به سؤال‌های ذهنم پاسخ دهم و می‌خواستم به این جواب برسم که چرا شوخ‌طبعی یکی از دلایل موفقیت افراد است. به عقیده من، این دست از برنامه‌ها هر چه تکرار شود باز هم جای خالی آنها در این رسانه دیده می‌شود.

در ادامه بنی‌هاشمی افزود: معتقدم فردی در ارتباطات خود موفق است که افراد پیرامون خود را قلباً دوست داشته باشد و این در مورد هنرمندها هم صادق است. ما در این نشست، نمی‌خواهیم برنامه خندوانه را به نقد بکشیم بلکه می‌خواهیم این برنامه را از نظر علمی مورد بررسی قرار دهیم.

وی ادامه داد: برنامه خندوانه جنس متفاوتی دارد و ویژگی‌هایی دارد که کمتر در برنامه‌های دیگر دیده‌ایم، بر همین اساس ترجیح می‌دهم به این برنامه، طنز نگویم بلکه نام آن را برنامه نشاط‌آور می‌گذارم.

این استاد دانشگاه در ادامه گفت: یکی دیگر از نکاتی که در این برنامه مطرح است بحث آموزش و مدیریت احساسات و هیجانات است.

وی در پایان صحبت‌های این بخش خود گفت: از رامبد جوان دعوت می‌کنم که دو هفته یکبار در اتاق فکری که در کنار دانشجویان این دانشگاه برگزار می‌شود حضور داشته باشد.

شهرستانی در ادامه این نشست گفت: چندی پیش حدیثی از پیامبر خواندم که در تفاسیر به معاشرت با دوستان و شوخی در آن اشاره شده بود، البته شوخی‌ای که تهمت و غیبت را در خود نداشته باشد.

وی ادامه داد: این سبک برنامه‌ها پشتوانه علمی خوبی می‌خواهد و ما هم می‌خواهیم از نظر علمی آن را بررسی کنیم.

به گزارش فارس، در ادامه این نشست، رامبد جوان به پرسش‌های دانشجویان ارتباطات دانشکده صدا و سیما پاسخ داد.

وی درباره یکی از بخش‌های این برنامه که 5 ثانیه لبخند از مهمان‌ها را نشان می‌دهد، گفت: در این بخش از برنامه می‌خواهیم ببینیم با توجه به سؤال و جواب‌هایی که با مهمان دعوت‌شده داشتید، او چقدر می‌تواند به اعصابش مسلط باشد و بتواند احساساتش را کنترل کند و 5 ثانیه در مقابل دوربین بخندد.

وی ادامه داد: در خندوانه هیچ چالشی بین من و مهمان وجود ندارد، من هیچ وقت با مهمان کشتی نمی‌گیرم، بلکه می‌خواهم لذت بردن از معاشرت را به مردم جامعه‌ام نشان دهم. وظیفه من برملا کردن نقاط ضعف طرف مقابلم نیست و نمی‌خواهم برخلاف برخی برنامه ها که به شدت در تلویزیون ما باب شده، آبروی مهمان را جلوی مخاطبانم ببرم.

وی در ادامه افزود: معتقدم نباید فضای برنامه را طوری تعریف کنیم که مهمان احساس عدم امنیت کند، بلکه باید این فضا طوری باشد که هم مهمان و هم مخاطبین از گفت‌وگوی پخش‌شده لذت ببرند.

جوان در ادامه با اعتراض به سایر برنامه های گفت‌وگومحور تلویزیون گفت: من از همین جا اعتراضم را نسبت به برخی برنامه های گفت‌وگومحور اعلام می‌کنم. خود من بارها دیده‌ام که در این دست از برنامه‌ها، مجری کاملاً بی‌ادبانه با مهمان صحبت می‌کند، در کنار این، بارها دیده‌ام که به جای اینکه مجری حواسش به صحبت‌های مهمان باشد مدام با عوامل برنامه در اتاق فرمان صحبت می‌کند. در حقیقت می‌خواهم بگویم در این برنامه‌ها مجری می‌تواند مخاطب را به حرف‌های مهمان جلب کند، اما متأسفانه دقیقاً اتفاقی که نمی‌افتد همین است.

طراح برنامه خندوانه در ادامه در مورد رفتار ربات‌گونه برخی تماشاچی‌ها که در استودیوی خندوانه حضور پیدا می‌کنند بیان داشت: از همان اوایل که برنامه کلید خورد، نیازمند یک سری تماشاچی در استادیوی برنامه بودیم آن هم به این خاطر که مخاطبین ما که در خانه‌های خود برنامه ما را می‌بینند راحت تر بتوانند از طریق دیدن افرادی مثل خودشان در استادیوی برنامه با خندوانه ارتباط راحت‌تری برقرار کنند.

وی در ادامه عنوان داشت: ما برای حضور مردم در برنامه‌مان طی فراخوانی که داشتیم از چند گروه تست گرفتیم و بعد از قبولی آنها در تست اولیه، حدود چند ماه با آنها برخی مسائل را تمرین کردیم، اما بلافاصله بعد از اینکه برنامه ما روی آنتن رفت و با دیده شدن برنامه و جذب مخاطب، افراد دیگری برای حضور در این برنامه مشتاقانه ثبت نام کردند، حتی همین الان هم چیزی حدود 300 هزار نفر در نوبت برنامه هستند، به همین خاطر شرایطی پیش آمد که دیگر نتوانستیم از افرادی استفاده کنیم که مدت ها با آنها تمرین کرده بودیم و به همین دلیل است که برخی از این افراد را به طور مصنوعی مشاهده می‌کنید.

جوان در ادامه افزود: حتی برای من که سالهاست در حیطه طنز فعالیت می‌کنم، کمدی و شوخی کردن مرز عجیبی دارد. همیشه در کارهایم سعی کرده‌ام از لودگی پرهیز کنم و اگر مخاطبین برخی حرکت‌های من را لودگی قلمداد می‌کنند از همین جا از آنها عذرخواهی می‌کنم.

وی در پاسخ به پرسش یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه آیا شما در این برنامه کاملاً آگاهانه بازی می‌کنید، گفت: بله، من به بازی‌های جمعی بسیار معتقدم و از کودکی هر زمانی که با چند تن از دوستانم دور هم جمع می‌شدیم بازی‌های جمعی می‌کردیم و این عادت از کودکی در شخصیت من ماندگار شده، ضمن اینکه بازی کردن در جمع یکی از مهمترین پیامدهایی که دارد این است که باعث خواهد شد افراد کمتر غیبت کنند و ضمن مشارکتی که در گروه با هم دارند حال خوبی پیدا کنند و گروهی کار کردن را یاد بگیرند.

وی در ادامه افزود: در حال حاضر در جامعه ما و در جمع‌های گروهی متأسفانه طوری شده که وقتی افرادی برای مهمانی هم کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و می‌خواهند به عبارتی با هم معاشرت کنند، هرکدام درگیر تلفن‌های همراه خود و فضای مجازی هستند و چیزی که خیلی باب شده این است که حتی برخی اوقات اتفاق افتاده که مهمان به منزل من می‌آید هم از من در مورد اینکه در اینجا وای‌فای دارید یا نه، سؤال می‌کنند. 

وی در ادامه افزود: درست است که چند سال در این حیطه فعالیت می‌کنم، اما مدتی است به این موضوع باور شدیدی پیدا کردم که یک هنرمند اگر بخواهد در کارش موفق باشد باید به کاری که انجام می‌دهد اعتقاد داشته باشد و اگر آن کار را خودش انجام ندهد، ذره‌ای ارزش ندارد و این دروغ بزرگ روزی برملا خواهد شد، اگر هم برای مردم مشخص نشود، بالاخره برای خود هنرمند آشکار می‌شود.

وی ادامه داد: من سالیان سال کمدی کار می‌کردم، اما حدود دو سال است که آن را باور کرده‌ام. برنامه خندوانه باور من است. این برنامه را به این دلیل که برگی از اعتقادات من است می‌سازم. هنوز هم می‌گویم خندیدن خیلی بهتر از عبوس بودن و بی‌حرمتی کردن به یکدیگر است و دوست دارم فردا در جامعه‌ای زندگی کنم که خندیدن یکی از الزامات آن باشد، چرا که اثرات مثبتش به خودم خواهد برگشت.

وی گفت: من در حال حاضر از برخی رفتارهای مردم و اطرافیانم به شدت آزار می‌بینم که از آنها می‌توانم به تلخی مردم، بی‌توجهی به یکدیگر، دروغگویی، بی‌اهمیت بودن به محیط‌ زیست و بچه‌ها اشاره کنم.

طراح و کارگردان برنامه خندوانه در پایان این نشست گفت: من در سن 43 سالگی احساس تلخی شدیدی در جامعه‌ام می‌کنم که چند راه بیشتر ندارم، یا باید افسرده شوم و از کشورم فرار کنم، و یا اینکه تلاش کنم تا به جامعه خود خندیدن را یادآوری کنم، چرا که با خندیدن جامعه خیلی بهتری را خواهیم داشت.