به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ حمید فدایی، عضو هیات علمی پژوهشکده حفاظت و مرمت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به فعالیت‌های مطالعاتی که در این زمینه بدون کمترین خطا انجام شده گفت: در مرحله‌ نخست مستندنگاری دقیق با اسکنرهای نوری که یک مدل سه‌بُعدی را ارایه می‌دهند، انجام شد.

او افزود: در برداشت بوسیله‌ی اسکن نوری، نیازی به نشانه‌گذاری روی اسکلت نبود و همین دلیل از آسیب رسانی احتمالی به این اثر تاریخی، در زمان برداشت جلوگیری کرد.

به گفته‌ فدایی، این روش بهترین و از جمله دقیق‌ترین روش‌های موجود برای تهیه‌ی مدل سه‌بُعدی و همانندسازی است. با این روش امکان تحقیق، آسیب‌نگاری و آسیب‌شناسی با استفاده از حجم سه‌بعدی و بدون نیاز دسترسی به اسکلت در سراسر جهان در همه زما‌ن‌ها ایجاد می‌شود.

این کارشناس گفت: با این روش محققان می‌توانند تنها با در اختیار داشتن فایل‌های سه‌بعدی به تحقیق در مورد آن بپردازند. این روش از سال‌ها قبل در بسیاری از کشورها و موزه‌های جهان در حال انجام است و امکان ساخت هر شیء اسکن شده مشابه قدیمی اصل در آینده با مصالح متفاوت را می‌دهد.

او تصریح کرد: از ویژگی‌های شاخص دیگر این روش، می‌توان به برداشت سه‌بعدی اسکلت با دقت پنج‌صدم میلیمتر و نیز امکان استفاده از دستگاه‌های پنج محوره CNC برای همانندسازی (مولاژ) با مصالحی دیگر اشاره کرد.

محمد اسماعیل اسمعیلی جلودار، سرپرست گروه کاوش نیز در این گفت: از زمان کشف آثار معماری و تدفین بدست آمده، پس از برگزاری جلسات فشرده کارشناسی با حضور کارشناسان باستان شناسی و متخصصین حفاظت و مرمت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و حمایت ریاست پژوهشگاه عملیات اسکن نوری سه بعدی اسکلت انجام شد.

وی اظهار کرد: پس از برداشت سه‌بعدی با استفاده از اسکن نوری، امکان تهیه طرح حفاظت و تهیه جزییات اسکلت برای استفاده سایر محققان از جمله گروه انسان‌شناسی مهیا می‌شود.

بر اساس این گزارش، بیش از یک ماه پیش کاوش‌های باستان‌شناسی در حفاری‌های فاضلاب خیابان مولوی منجر به شناسایی اسکلتی باقی مانده از هزاره پنجم پیش از میلاد شد. بعد از ادامه تحقیقات روی این اسکلت، بررسی‌های اولیه متخصصان حوزه‌های انسان‌شناسی، کالبدشناسی، ژنتیک و باستان‌شناسی نشان داد که این اسکلت متعلق به یک زن میانسال است.