به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ ابراهیم مقیمی، رییس انجمن مخاطره شناسی ایران با اشاره به لزوم حفظ و صیانت از محیط زیست از منظر دین اسلام اظهار کرد: بحث آگاهی از محیط زیست با چند شاخصه و نشانگر تعریف می شود و می توان آن را قضاوت کرد.

وی ادامه داد: نخست حساسیت، به معنای توانایی احساس و پاسخ به موقع به آنچه از محیط انتظار داریم به طور مثال اگر آتش سوزی در خانه ای رخ دهد، حساسیت های اول است که موجب کاهش میزان صدمات ناشی از آتش سوزی می شود و پس از آن بی مورد است، بنابراین ما باید جامعه، انسان های مومن و افراد را به محیط زیست حساس کنیم و پیش از آن که محیط زیست تباه شود، از نابودی آن جلوگیری کنیم.

مقیمی تصریح کرد: دوم سطح هوشیاری است؛ یعنی بیداری، دیده بانی و رصد به موقع، اجزای محیط همچون یک سربازی که در پست سربازی و مسوولیت نگهبانی خود در ساعتی که پاس می دهد باید بیدار باشد، است، به عبارت دیگر تمام چشم های علمی، تکنولوژی، الکترونیکی و دینی ما همواره باید بیدار باشند نه به مثابه این که دنیا را آب ببرد فلانی را خواب، باشیم.

مدیر گروه جغرافیای طبیعی دانشگاه تهران بیان کرد: سوم در نظر داشتن شاخص آگاهی کیفی، چراکه ما در کیفیت برخورداری از محیط در مقیاس ملی و منطقه ای و جهانی خوب عمل نکرده ایم البته نه اینکه ملت ایران متهم باشد بلکه امروز انسان متهم است به دلیل انتخاب نوعی از معیشت افسارگسیخته و رو به شتاب و سیری ناپذیر که بر همین اساس با محیط خود همچون دشمن عمل می کند و این از کیفیت محیط کاسته است؛ دریاها آلوده شده و درصد آلاینده ها افزایش یافته است؛ باید دید جهان در حال انجام چه کاری است و چه انتظاری برای آینده وجود دارد؟

به گفته رییس انجمن مخاطره شناسی ایران مورد بعدی به خودآگاهی باز می گردد؛ اینکه خودآگاهی و آگاهی هایی که باید وجود داشته باشد. ما در متون درسی و رسانه ملی و متون دینی و در منبر و مسجد خود و در مسائل عمومی، باید این خودآگاهی را به صورت مستمر از سوی حوزه و دانشگاه مشاهده کنیم.

وی با تاکید بر اینکه اکنون که در ماه مبارک رمضان قرار داریم سوال وجدانی آن است آیا روحانیونی که وظیفه هدایت مردم را در مساجد به عهده دارد، به مساله محیط زیست و صیانت از آن مردم را هدایت می کنند یا نه؟، عنوان کرد: چند درصد از برنامه های این ماه در رسانه ها اعم از دیداری، شنیداری و نوشتاری به مساله محیط زیست اختصاص پیدا می کند.

وی در ادامه با طرح این سوال که آیا مناسب نیست در این فرصت طلایی در خصوص مساله محیط زیست و نگاه دین به آن و وظایف افراد صحبت کرد؟، گفت: طرح این مسائل چهارگانه ما را مجبور به قضاوت بر آن جامعه ای که مدعی کشف و صیانت از محیط زیست و تحقیق آن از منظر قرآن است، می کند.

مدیر گروه جغرافیای طبیعی دانشگاه تهران ابراز کرد: لذا ما در دانشگاه ها، رسانه ها، حوزه ها و در مکان هایی که مسئولیت عمومی و فرهنگی ملت ها را بر عهده دارند، قصور و محیطی را ایجاد کرده ایم که برای انسان ها صعوبت و سختی رقم زده و بیماری ها و ناکامی ها و رفتارهای نامطلوب به همراه داشته و بر روح و روان انسان ها تاثیر منفی می گذارد.

این استاد دانشگاه یادآور شد: در این راستا کاوش در قرآن که مخزن اسرار و دارای بنیان های اساسی برای دور قرار گرفتن نسبت به این پیامدهای منفی محیط است، ضرورت دارد؛ دولت ها، ملت ها، مسوولان کشوری و لشکری در هر جامعه ای اندیشمندانه تر باید محیط خود را جستجو کرده و با آن سازگاری بهتری داشته باشند و آن را امانتی طیب و پاکیزه در اختیار انسان بدانند.