به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ دکتر بهرام عکاشه، پدر علم زلزله‌شناسی ایران در یادداشتی نوشت:

تاریخ قلم و قلم زدن قرن‌هاست که وجود دارد؛ از طریق قلم و بیان می‌توانیم تفکرات و ایده‌هایمان را به بشریت منتقل کنیم. از زمان اختراع خط میخی تاکنون، همیشه قلم نقش اساسی در زندگی بشر و سیر تحول تمدن‌ها داشته است.

 
قلم طریقه خوبی برای انتقال رفتار، گفتار و نحوه زندگی است. نمی‌توان تصور کرد انسان بدون قلم بتواند حیات انسانی خود را دنبال کند. در واقع قلم و تفکر، متمایزکننده انسان از غیرانسان است. انسان می‌تواند از طریق قلم تفکر خود را به نسل‌های آینده منتقل و جاودان کند. اگر به نوشته‌های حمورابی و شیوه ادیان مختلف همچون اسلام، مسیحیت و یهود مراجعه کنیم، به این نقطه می‌رسیم که همه آن‌ها از طریق قلم از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
 
قلم زدن هم تفکر می‌خواهد و هم با ریسک همراه است. در برخی کشورها قلم زدن آزاد است و انتقال افکار علمی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و... بدون محدودیت اشاعه پیدا می‌کند، اما در برخی کشورها بنا به ملاحظاتی قلم زدن با محدودیت‌هایی همراه است و جریان آزاد اطلاعات با موانعی روبه‌روست. کشوری موفق است که نویسندگان آن بدون ترس بگویند، بنویسند و جواب بشنوند.
 
البته محدودیت‌ها بیشتر در حوزه‌های عقیدتی، سیاسی و حکومتی است، اما حوزه علم فراملیتی و بدون مرز است. مطالب و نوشته‌های علمی مرز ندارند. زبان علمی، زبان منطقی و مورد قبول تمام بشریت است و مخالف ندارد، چراکه برای همه بشریت سودمند است.
 
نوشته‌های علمی از هزاران سال پیش تاکنون سیر تحولات علم و دانش را در شاخه‌های مختلف آن، همچون آینه‌ای پیش‌روی بشر قرار داده‌اند و این آینه‌ها از نسلی به نسل دیگر منتقل و صیقلی شده و غبار و ابهام از آن‌ها زدوده شده است. علمی که در اختیار بشر امروزی است، حاصل تلاش و پژوهش گذشتگانی است که از ماورای قرن‌ها از طریق نوشته و کتاب و قلم به انسان قرن حاضر به میراث رسیده است.