به گزارش فرهنگ امروز به نقل از هنرآنلاین؛ برجسته‌ترین ویژگی اجرائی و صحنه‌ای نمایش عروسکی - دستکشی "رنگ سرخ" یا "خم بازی" به نویسندگی و کارگردانی افشین قاسمی آن است که از سوراخی چارگوش در بدنه یک خم بزرگ به جای "صندوق بازی دهی عروسک‌ها " استفاده شده و قسمت بالائی خم هم به دکور مینیاتوری یک قلعه که کارگردان با ابتکار به آن کارکردی نمایشی داده، اختصاص یافته است. پرسوناژ عروسکی "سیاه" و نیز پرسوناژهای دیگر، علاوه بر محفظه چهارگوشی که در وسط و در بدنه خم ایجاد شده و به عنوان صحنه اصلی کاربری پیدا کرده است، در بالا و در داخل همان قلعه کوچک هم بازی داده می‌شوند؛ عروسک‌ها گاهی همدیگر را در داخل و بیرون قلعه تعقیب و دنبال می‌کنند یا جلو قلعه ظاهر می‌شوند. آن‌ها همگی دستکشی‌اند و طراحی زیبا و قابل تحسینی دارند. استفاده از یک خم بزرگ به جای "صندوق بازی" از همان ابتدا توجه تماشاگر را به خود معطوف می‌کند، ضمن آن که اتفاقاتی هم در بالای خم و جلو قلعه رخ می‌دهند که با دیالوگ‌گوئی عروسک‌گردان که کارگردان نمایش هم است، همراهی می‌شود.

در صحنه اول نمایش، عروسک "نظامی گنجوی" به صحنه وارد می‌شود و منازعه مرشد یا روایت‌گر نمایش - که تنبک را هم می‌نوازد - با او آغاز می‌گردد . این منازعه تدریجأ به مباحثه و اشاره به قصه‌های منظوم و کاراکترهای قصه تبدیل می‌شود که عملأ معرفی و شناخت مجمل "نظامی گنجوی" و اشاره‌هائی کوتاه به برخی از شاعران دیگر است. بهرام گور هم که یکی از کاراکتر‌های قصه است، در هیئت و شاکله عروسکی‌اش به صحنه می‌آید و فارسی را به شکل هجویه‌آمیزی با لهجه آذری حرف می‌زند.

نمایش در ادامه و با آمدن پرسوناژ عروسکی "سیاه" به صحنه تغییر موضوع می‌دهد و دوگانه می‌شود و همین یکی از ضعف‌های اساسی اجراست. افشین قاسمی به جای همه عروسک‌ها حرف می‌زند و حرف زدن او به جای عروسک "سیاه" ناشیانه است، زیرا صدای جیغ‌دار و لحن خاص این پرسوناژ را ندارد . در این اجرا مرشد یا روایت‌گر که نقشش را خیلی خوب بازی می‌کند، علاوه بر تأویل و تفسیر کلامی دیالوگ برخی از عروسک‌ها به توضیح و معنا کردن نکات معینی نیز مبادرت می‌ورزد .

استفاده از خم برای اجرای نمایش عروسکی دستکشی که در جاهائی همانند "نمایش عروسکی میله‌ای" هم به نظرمی‌رسد، در نوع خود ابتکار محسوب می‌گردد. ضمنأ استفاده از قسمت بالای خم که صحنه دکور داری به شمار می‌رود نیز در کل و باهم، زیبائی خاصی به این نوع نمایش داده است. اگر پرسوناژ عروسک "سیاه " صدا و لهجه خاص خودش را داشت، قصه واحد و یگانه‌ای هم بهانه موضوعی و ساختاری اجرا قرار می‌گرفت، درآن صورت نمایش عروسکی - دستکشی "رنگ سرخ" یا "خم بازی" یکی از اجراهای عروسکی موفق بود. در حال حاضر هم، به رغم کاستی‌هایش، به خاطر تنوع و ابتکار در ابزار و شیوه اجرای نمایش که نوعی شبیه‌سازی برای نمایش عروسکی - دستکشی است و به کارگردانی و طراحی افشین قاسمی ارتباط پیدا می‌کند، اجرائی نسبتأ زیبا و خاص است. 

حسن پارسائی