به گزارش فرهنگ امروز به نقل از تسنیم؛ علی‌اکبر شکارچی آهنگساز و نوازنده کمانچه و از استادانِ نوازندگی این ساز است. شکارچی از جمله استادانی است که در چند دهه گذشته از حضور در جشنواره‌ها پرهیز داشت اما حضور در جشنواره موسیقی جوان را پذیرفته و به عنوان داور ساز کمانچه اجرای شرکت‌کنندگان را مورد ارزیابی قرار داد.

شکارچی به تشریح دیدگاه‌های خود نسبت به کیفیت اجراهای نوازندگان در جشنواره پرداخت و گفت: خیلی خوشحال شدم وقتی اجراها را دیدم. به خصوص اجرای گروه سنی الف که زیر ۱۵ سال بودند. همچنین حضور خانم‌ها در میان شرکت‌کنندگان برایم جالب بود.

وی ادامه داد: برخلاف آنچه می‌گویند که ردیف موسیقی ایرانی برای سنین پایین نیست، اما این نوجوانان در رده سنیِ الف به خوبی و زیبایی ردیف‌ها را می‌نواختند. این مسئله نشان می‌دهد که این نوجوانان با عشق ردیف‌ها را آموخته‌اند. همچنین گروه سنی ب هم کارشان را به خوبی انجام دادند.

شکارچی با اشاره به ریتمِ درون گوشه‌ها و لزوم درک آن تاکید کرد: البته برخی از نوازندگان ریتم درونِ گوشه‌ها را به خوبی درک نکرده بودند. ریتم درونی گوشه‌هاست که در اصطلاح پُلی ریتمیک نام دارد و به صورت سیال به دنبال هم می‌آیند.

وی ادامه داد:‌ با این حال هر کدام از نوازندگان با درکی که از ردیف داشتند آمده بودند. در مجموع آنچه امسال دیدم نسبت به سال‌های قبل رو به بهبودی است. شرکت‌کنندگان اهمیت ردیف موسیقی ایران به عنوان رکن اصلی موسیقی ایران را درک کرده‌اند و بر رویش کار کرده‌اند. این درک در کوتاه مدت رخ نداده و معلوم است که طیِ سال‌ها به این نتیجه رسیده‌اند.

این نوازنده کمانچه درباره چگونگی آزمونی که در جشنواره موسیقی جوان گرفته می‌شود و چگونگی انتخاب موارد آزمون گفت: در گروه الف قطعه‌هایی از درویش‌خان انتخاب کرده‌اند. درویش‌خان از موسیقی‌دانانِ اواخر دروه‌ی قاجار است. در گروه سنی ب قطعه‌هایی از آهنگسازانی مانند اردشیر کامکار و مهدی آذرسینا انتخاب کرده‌اند. بیشتر از همه مهم این است که شرکت‌کننده از نظر ریتم چقدر می‌تواند خودش را نشان دهد و سرضرب‌ها را رعایت کند و سرعت قطعه را بتواند کنترل کند.

شکارچی با اشاره به انتخاب برگزیده‌ها و کسانی که در جشنوار مقام می‌آورند و کسانی که موفق به کسب رتبه نمی‌شوند، اظهار کرد:‌ خیلی از نوازندگان هستند که یا متوجه برگزاری جشنواره نشده‌اند و یا این که دوست نداشته‌اند شرکت کنند. از طرف دیگر انتخاب هیئت داوران نسبی است. نفرات برتر با نیم‌نمره یا یک نمره جابه‌جا می‌شوند. ممکن است نوازنده‌ای که نمره‌اش در نزد من ۱۸ باشد اما داور دیگری به او ۱۵ بدهد. به همین دلیل همه چیز نسبی است. کسانی که برنده می‌شوند به خودشان غره نشوند و کسانی هم که انتخاب نمی‌شوند دلسرد و نا امید نشوند. اینجا محلی برای تبادل نظر و موسیقی است.

وی در پایان صحبت‌هایش در توصیه‌ای به جوانان گفت:‌ کسی که می‌خواهد نوازنده شود در موسیقی ایرانی برای هر سازی، باید یکی از ردیف‌های موسیقی ایرانی به خصوص ردیف سازی و یک ردیف آوازی را بداند. همچنین نوازنده بهتر است به نُت نوازی هم مسلط باشد. این سه رکن اصلی کمک می‌کند که نوازنده به لحاظ تکنیکی و فنی خود را پرورش دهد. از نظر اندیشه و درون هم که باید خود را بپروراند.