به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ مراسم آغاز سال تحصیلی ۹۵-۹۶ حوزه علمیه و موسسه آموزش عالی امام حسن عسکری (ع) شهرستان آمل با پخش پیام تصویری آیت الله جوادی آملی برگزار شد. آیت الله جوادی آملی در پیام خود به این مراسم، در توصیه ای به مدیران حوزه های علمیه بیان داشت: شما بزرگواران اصل را، تدریس، تألیف یا مباحثه قرار دهید و مدیریت تان را در حاشیه کار خود قرار دهید و ضرورت دارد مدیریت در کنار فعالیت های علمی باشد.
معظم له به عناصر محوری در حوزه های علمیه اشاره کرده و بیان داشت: در حوزه‌های علمیه ما دو عنصر محوری داریم که این سازنده و حیات و شناسنامه حوزه است و با دانشگاه فرق می‌کند. آن عنصر اوّلی این است که ما از چه راه مطلب را بفهمیم; دوم اینکه چه مطلبی را بفهمیم; این دو عنصر محوری, فارق بین حوزه‌ها و دانشگاه‌هاست اما بخش‌های اجرایی و اینها مسائل دیگر است.
آیت الله جوادی آملی با بیان اینکه اساس علم حسّی و تجربی بر اساس «من فقد حسّاً فقد علما» سامان می‌پذیرد، اظهار داشت: در دانشگاه‌ها بر اساس حس و تجربه و آزمایشگاه سخن می گویند، و از دیرزمان این حرف معروف بود «من فَقَد حسّاً فقد علما» اگر کسی حس یا تجربه حسی را از دست داد، علم حاصل از آن حس و تجربه را از دست می‌دهد، اما اگر به بعضی از آنها بگویید که آیه سوره مبارکه احزاب دارد که اگر کسی به نامحرم طمع کرده است ﴿فَیَطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَضٌ﴾ این را آزمایشگاه ها نمی شود جواب داد؛ ﴿فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً﴾ با آزمایشگاه ها چگونه می‌توانند تشخیص بدهند، اصلاً با اینها کاری ندارند. البته حساب متدیّنین در دانشگاه‌ها جداست ولی اساس علم حسّی و تجربی بر اساس «من فقد حسّاً فقد علما» سامان می‌پذیرد.
وی در ادامه این پیام اظهار داشت: اما انبیا(ع) عموماً و وجود مبارک اهل بیت(ع) خصوصاً آمدند به ما دو مطلب بگویند: یکی اینکه «من فقد حسا فقد فقد علما» سر جایش محفوظ است که حسّی است اما اینها یک حرف تازه‌ای زیر این آسمان آوردند گفتند: اگر کسی تقوایی را از دست داد، علمی را از دست می‌دهد، تقوا وسیله شناخت است همان‌طوری که آزمایشگاه وسیله شناخت است.
معظم له با بیان اینکه قسمت مهم علم آن است که از درون بجوشد، بیان داشت: این بیان نورانی که فرمود: «مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً» چشمه‌های حکمت از قلبش می‌جوشد «ظَهَرَتْ یَنَابِیعُ الْحِکْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَی لِسَانِه» این بر اساس «مَن فَقَدَ تقواً فَقَدْ فَقَدَ علماً» است. پس ما دو راه برای معرفت داریم: یک راه بیرون که شنیدن از استاد و یا مطالعه کتاب است که کسی منکر این مطلب نیست اما تنها این نیست؛ آن کاری که از نمازشب ساخته است, از درس و بحث ساخته نیست! آن کاری که از طهارت روح ساخته است، از این درس و بحث ساخته نیست. ما در حوزه ها باید این ویژگی را حفظ کنیم که همه علم در درس و بحث نیست.
نظر شما