فرهنگ امروز/ نصرالله پورجوادی:
پیوندی که فردوسی میان ایران و اسلام برقرار کرد بیعتی بود که قوم ایرانی با شریعت اسلام کرد و خطبه این بیعت به زبان فارسی خوانده شد. پس از این بیعت، زبان فارسی وارد مرحله جدیدی شد. این مرحله جدید را میتوان مقدس شدن زبان فارسی خواند، تا قبل از آن، تنها زبانی که برای ایرانیان مقدس بود زبان عربی بود و ایرانیان تجربههای دینی و معنوی خود را در ظرف زبان عربی بیان میکردند. اما از قرن پنجم به بعد زبان فارسی، به خصوص پس از تجربه فردوسی، به تدریج جنبه معنوی و مقدس به خود گرفت. البته، تجربه فردوسی هنوز ابتدای کار بود. اگر بخواهیم در اینجا از تمثیلی استفاده کنیم، تاریخ مقدس شدن زبان فارسی را میتوانیم به حالات و مقامات سالکی تشبیه کنیم که پس از بیعت قدم در راه سلوک میگذارد تا به ذوق و کشف و شهود رسد. تجربه فردوسی بیعت زبان فارسی و تشرف آن به معنویت اسلامی بود، ولی در این مرحله هنوز از ذوق و حال و کشف و شهود خبری نبود. این ذوق و حال وقتی پیدا شد که زبان فارسی در دریای وحی محمدی(ص) فرو رفت و مجلای معانی برخاسته از قرآن شد.
منبع: روزنامه اعتماد
نظر شما