به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ این‌ها اظهارات سعید صادقی ـ عکاس خبری ـ درباره وجود عکاسی طنز در ایران است.

او در این زمینه گفت: در سال‌های گذشته با تراژدی‌ و رنج‌های اجتماعی زیادی که فضایی خشم‌آلود را برای ما رقم زده‌اند روبه‌رو بوده‌ایم، قائدتا زندگی در چنین وضعیتی دیگر مجالی برای فعالیت در حوزه عکاسی طنز و البته به‌ چشم خوردن نکات ظریف آن برای ما باقی نخواهد گذاشت.

او در عین حال گفت: اگر شم عکاسی طنز در کسی وجود داشته باشد حتی در جنگ هم می‌تواند این کار را انجام دهد.

این عکاس براین باور است که مهم‌ترین عامل نبود شادی و نشاط در جامعه ما فقر است؛ فقری که باعث بروز خشونت در بین مردم شده.

این مدیر فیلمبرداری سینما و تلویزیون در این زمینه اظهار کرد: این روزها مردم به خاطر شرایط سخت و دشوار زندگی تنها به‌ دنبال فرصتی هستند که برای مدت زمانی هر چند کوتاه دغدغه‌های خود را فراموش کنند. به همین دلیل طنز مخاطب بیشتری در جامعه ما دارد چرا که آنها را از دل‌مشغولی‌های روزمره‌شان دور می‌سازد. با این حال در فیلم‌های سطحی سینمایی همانند فیلم «هزار پا» که فروش بالایی هم داشت، شاهد بی‌اخلاقی‌ها و نکات زشتی هستیم که فیلم سعی دارد به وسیله آن‌ها به هر قیمتی باعث خنده مخاطب شود. گرچه باید سعی کرد با ارائه طنز درست و درخور مخاطب و خانواده ایرانی آنها را شاد کرد.

صادقی با اشاره به‌ اینکه طنز سازنده می‌تواند نوع نگاه جامعه را تحرک بهتری ببخشد، تصریح کرد: طنز و یا شادی در کشور ما در غبار مشکلات سیاسی و اجتماعی گم شده و به‌ ندرت شاهد پرداختن به موضوعات طنز اجتماعی هستیم به صورتی که اصول اخلاقی نیز در آن رعایت شده باشد. شرایط حاکم بر جامعه آکنده از غم و اندوه است و نسبت به افراد شاد و خوشحال، حتی دختران جوانی که با صدای بلند در خیابان می‌خندند، گارد می‌گیرند.

این عکاس خبری معتقد است در شرایطی که شادی در بین مردم مُرده و وجود خارجی ندارد، چگونه می‌توان از یک عکاس انتظار داشت عکس‌های طنزگونه بگیرد و باعث شادی حال مردم شود؟ چراکه قطعا او در جامعه فعالیت خواهد کرد، جامعه‌ای که در آن بچه‌های ده ساله برای یافتن غذا باید سطل‌های زباله را جست‌جو کنند و یا مادرانی که برای سیر کردن شکم فرزند خود باید دست به گدایی بزنند.

او همچنین با بیان اینکه در کشور ما لذت فوتبال دیدن هم از دخترانمان گرفته شده است، گفت: در جاهای دیگر دنیا ورزش فوتبال دست‌مایه‌ای برای شادی و هیجان ملت است و مردم می‌توانند با حضور در استادیوم‌های ورزشی مقداری از تنش‌های روز خود را تخلیه کنند. اما در ایران این ورزش هم با خشونت و ناسزاگویی شرکت‌کنندگان توأم شده و زنان باید با گریه پشت درهای استادیوم بازی را تماشا کنند، چراکه به آنها اجازه حضور در ورزشگاه داده نمی‌شود.

این عکاس ادامه داد: در برخی موارد هم دیده شده با دخترانی که سعی کرده‌اند برای ورود به استادیوم ظاهر خود را به شکل و شمایل پسرها تغییر دهند، برخوردهای فیزیکی شده است.

او در پایان درباره راهکار موجود برای بهبود حال جامعه گفت: شاید بتوان با استفاده از افراد متخخص در حوزه طنز، اندکی به نشاط و شادی مردم امیدوار شد. اگرچه عده‌ زیادی از این طنزپردازان نیز دچار افسردگی شده‌اند اما ممکن است در آینده با فرصت دادن به آنها شاهد اتفاقات خوبی در زمینه طنز بود.