کل اخبار:10
-
۱۳۹۴-۱۱-۰۵ ۰۹:۳۰
تحقق علم دینی برنامه‌ریزی تعلیم وتربیتی نسبتاً درازمدت طلب می‌کند
حسین سوزنچی معتقد است راهکار تحقق علم دینی بیش از آنکه برنامه پژوهشی ناظر به محتوا باشد برنامه‌ریزی تعلیم و تربیتی نسبتاً درازمدت طلب می‌کند.
-
۱۳۹۳-۰۶-۱۲ ۱۰:۴۸
مناظره مکتوب علی پایا و حسین سوزنچی درباره علم دینی/بخش سوم؛
نقدهای «سوزنچی» محصول عدم آشنایی دقیق با رویکرد مختار بنده است
همان‌گونه که دکتر سوزنچی خود در ملاحظات خویش متذکر شده است و توضیحات نگارنده در ذیل بیشتر بر آن نور می‌تاباند، چنین می‌نماید که اکثریت، اگر نه تمامی، نقدهای ناقد محترم بر دیدگاه نگارنده، محصول رهزنی‌های زبان و اشتراک لفظ و تفاوت اصطلاحات و عدم آشنایی دقیق با رویکرد مختار نگارنده بوده است.
-
۱۳۹۳-۰۶-۱۰ ۰۹:۵۰
مناظره مکتوب علی پایا و حسین سوزنچی/بخش دوم؛
امکان علم دینی
در علم‌دینی، راهکار اجرایی تحقق این امر را در کنار گذاشتن و دور انداختن مباحث علوم جدید غربی نیست، بلکه اساساً تحقق چنین علمی را نیازمند جدی گرفتن و مواجهه ی کاملاً جدی با علوم موجود است. مشکل در فضای کشور ما، و به ویژه در عرصه‌ی علوم انسانی ـ اجتماعی، فضای مرعوبیتی است که به اسم علم در مجامع به اصطلاح علمی پدید آمده به نحوی که نظرات دانشمندان غربی(آن هم گاه دانشمندان چند نسل قبل) همواره نظر صحیح شمرده می‌شود.
-
۱۳۹۳/۰۴/۰۸
مناظره مکتوب علی پایا و حسین سوزنچی درباره علم دینی/بخش اول؛
امتناع علم دینی
در بحث از علوم انسانی، داشتن درک دقیق از معنا و مفهوم علم به طور کلی و علوم انسانی به نحو خاص ضروری است. بسیاری از بحث‌هایی که از دهه‌ی 1960 تاکنون در شماری از کشور‌های اسلامی و هم اکنون در ایران در میان گروه‌های مختلف از اندیشه وران مسلمان جریان داشته است و دارد، به واسطه‌ی بی‌توجهی به این جنبه اساسی، در مسیر‌های به‌کلی نادرست و غیرزایا و احیاناً خطر خیز از حیث تبعات اجتماعی آنها سیر کرده است.
-
۱۳۹۲-۱۱-۰۳ ۰۹:۴۱
حسین سوزنچی/علم دینی در ایران(بخش پایانی)؛
بسترسازی تحقق علم دينی
جدی گرفتن آموزه‌های دين در عرصه‌ی دانش و پسوند «دينی» براي علم، افزودن قيدی بر دوش علم و مانعی برای پيشرفت علم نيست، بلكه صرفاً به‌منزله‌ی گشودن دريچه‌ای جديد برای علم است كه بتواند حقايق بيشتری در عالم را فراچنگ خود آورد و بسياری از واقعيات عالم را كه مدت‌ها مورد غفلت قرار داده بود، جدی بگيرد.
-
۱۳۹۲-۱۰-۲۶ ۱۰:۰۱
حسین سوزنچی/ علم دینی در ایران (5)
مبانی دین‌شناختی علم دینی
پس اگرچه طبق مباحث قبل در مقام ذات علم (امكان اتصاف علم)، همه‌ی دستاوردهای معتبر معرفت بشری به اندازه‌ی اعتبارشان می‌توانند نامزد دريافت عنوان علم دينی شوند؛ اما در مقام فعليت و تحقق خارجی، از آنجا كه هر علمی با يك سمت‌وسويی تدوين می‌شود و حل مشكلات نظری يا عملی خاص را مدنظر دارد، اگر جهت‌گيری اين علم در راستای جهت‌گيری‌های مطلوب دين برای انسان نباشد، آن علم را نمی‌توان متصف به دينی بودن كرد.
-
۱۳۹۲-۱۰-۱۹ ۰۹:۳۸
حسین سوزنچی/ علم دینی در ایران (4)
تصويری معقول از علم دينی
استقراگرايان از زمان بيكن، سودای خام توليد ماشينی علم را در سر می‌پروراندند و يكی از ميراث‌های ناصواب تلقی پوزيتيويستی از علم كه در اغلب «فلسفه‌های علم» پساپوزيتیويستی نيز رسوب كرده اين است كه گويی می‌توان علم را کاملاً جدای از عالمان مورد بررسی قرار داد و اگر به بحث عالمان پرداخته می‌شود، صرفاً از يك منظر بيرونی (حداكثر از منظر جامعه‌شناختی معرفت) است.
-
۱۳۹۲-۱۰-۱۲ ۱۱:۵۰
حسین سوزنچی/ علم دینی در ایران (3)
نگاهی به استدلال موافقان علم دینی
مهم‌ترین مسئله‌ای كه در مقابل اين طيف فكری مطرح است، سنخ نقدهای نيكلاس ماكسول بر تلقی رايج از علم نزد فيلسوفان تحليلی است. ماكسول، طيفی از ديدگاه‌ها را از پوزيتيويست‌ها گرفته تا امثال كوهن و فايرابند، تحت عنوان «تجربه‌گرايی استاندارد» مورد انتقاد قرار می‌دهد و بر اين باور است كه تلقی خاصی كه از جايگاه روش تجربی در اين طيف وجود دارد مانع از ارائه تحليل واقع‌بينانه‌ای از علم می‌شود.
-
۱۳۹۲-۱۰-۰۳ ۰۹:۱۸
حسین سوزنچی/ علم دینی در ایران (2)
نگاهی به استدلال مخالفان علم دینی
در كشور ما، ديدگاه ابزارانگارانه به علم و حتي سراسر ضلالت شمردن آن را شايد بتوان به پيروان «فرهنگستان علوم اسلامي» نسبت داد، هرچند با توجه به ابهاماتي كه در مباحث منتشرشده از ايشان وجود دارد، از نگاه ابزارانگارانه‌ي آنها به علوم تجربي، نمي‌توان باور آنها به عدم امكان هرگونه تعامل بين دستاوردهاي تجربي بشر با آموزه‌هاي وحياني را نتيجه گرفت.
-
۱۳۹۲-۰۹-۲۱ ۰۹:۱۷
حسین سوزنچی/علم ديني در ايران (1)
چرایی طرح بحث علم دینی در ایران
اگر سياست‌زدگيِ افراطي‌اي كه بر محيط اجتماعي و حتي محيط‌هاي علمي جامعه‌ی ما سايه افكنده هم در نظر آوريم، متوجه مي‌شويم كه چرا اين بحث اين اندازه جنجالي شده و بسياري از افرادي كه نه در علوم جديد تخصص دارند و نه در معارف اسلامي، عمق پيدا كرده‌اند، وارد اين عرصه شده و با اظهارنظرهاي خود بر ابهامات ناظران مي‌افزايند، تلقي‌هاي ناصواب را ترويج مي‌كنند و شناسايي معناي قابل دفاع از اين اصطلاح را با چالش‌هاي بيشتري مواجه مي‌سازند.