نگاهی به کتاب زوهر؛

«... و روشنایی شد»*

 در زمان مشه لئونی، قبالا به معنای علوم خفیه، عرفان و ادبیات عرفانی بود؛ در این زمان که اوج فراگیری قبالا در اسپانیا بود، او توانست با برخی از قبالایی‌ها و کتاب باهیر آشنا شود. او با مطالعۀ کتاب باهیر تحت تأثیر واژه‌های سوف و سفیروت قرار گرفت و آن‌ها را به طور وسیعی در اثر خود به کار برد و بدین شکل نگارش زوهر و دیگر آثار خود را آغاز کرد. فحوای کتاب زوهر در باب ذات خداوند، منشأ و ساختار جهان، ذات و سرشت روح، رستگاری و نجات، ارتباط بین نفس و تاریکی و خویشتن حقیقی با نور خداوند است و بیان می‌دارد که چگونه خداوند که قبالاییان آن را اِن سوف می‌نامند، جهان را به‌وسیلۀ ده سفیروت اداره می‌کند.