این رمان در قالب طنزی صریح و شفاف، سبک‌های داستانی رایج در جهان عرب را به هم‌آوردی می‌خواند. این رمان از انعطاف‌پذیری و تغییر و برآمدن وجه جدید از بلوغ داستان‌نویسی مدرن عربی خبر داده است.

به باور منتقدان دیدگاه امیل حبیبی در این رمان حاصل ذهنی پخته و آگاه و نتیجه تجربه سالیان دراز او در داستان نویسی است. او در این رمان قواعد مرسوم را کنار گذاشته و اثری خلق کرده که تا به امروز نیز همانندی ندارد.

حبیبی در این رمان بیست سال از زندگی فلسطینیانی را روایت می‌کند که پس از مهاجرت‌های دسته‌جمعی هم‌وطنانشان در پی جنگ‌های سال ۱۹۴۸ و ۱۹۶۷ در تابعیت اشغالگران صهیونیست مانده‌اند. حبیبی در رمانش برای بازخوانی این بخش تاریخی از زندگی مردم سرزمینش بخش‌هایی از زندگی شخصی خود را با برخی از وقایع عمومی و تاریخی سرزمین خود آمیخته است.

وقایع تاریخی که در این رمان روایت می‌شوند لزوما نامعتبر و یا ساختگی نیستند بلکه باید آنها را ابزاری در دست داستان‌نویس برای نگارش داستان به شمار آورد با این حال حبیبی برای استفاده از آنها این امتیاز را داشته که به دلیل حضور در متن ماجرا آن هم به صورت بدون واسطه، آنها را درک کند و وضعیت زندگی بسیاری از هموطنان خود را شخصا تجربه کرده است.

این رمان پس از انتشار در سال ۱۹۷۴ در جهان عرب با تحسین‌های بسیاری مواجه شدو مقالات زیادی نیز درباره آن تالیف شد. بسیاری از منتقدان گزارش عینی نویسنده از زندگی اعراب در سرزمین‌های اشغالی و روایت او از مشکلات زیستی فلسطینیان در قالب روایت طناز و صریح و شفاف را ستوده‌اند.

نشر نون این رمان را با قیمت ۱۵ هزار تومان منتشر کرده است.