به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ هارون یشایایی در گفت‌وگویی اظهار کرد: کار نجف دریابندری به قدری وسعت دارد که نمی‌توان در چند جمله بیان کرد؛ اما اگر به شکل خلاصه بخواهم بگویم، باید گفت که نجف دریابندری سبک و سیاق خاص خودش را داشت و بدون شک با همین روش نویسندگان زیادی را به علاقه‌مندان ادبیات معرفی کرده است.
 
وی ادامه داد: از آثار ترجمه استاد نجف که فاصله بگیریم، وی یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های تاریخ نشر ایران به نام «کتاب مستطاب آشپزی» را نوشته است. این کتاب با اینکه ربطی به سایر آثارش نداشت، اما درخشید و به نظرم یکی از شاهکارهای نجف دریابندری است.
 
این نویسنده و تهیه‌کننده سینما در توضیح دلایل ماندگاری نجف دریابندری در ادبیات فارسی گفت: به نظر من تسلط نجف دریابندری به زبان فارسی باعث شد که خوب دیده شود و همیشه نام‌اش به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مترجمان معاصر مطرح شود. اینکه مترجم به زبان مبدا مسلط باشد، شرط اولیه ترجمه است و خیلی‌ها هستند که به زبان‌های خارجی مسلط هستند، اما مترجم نیستند؛ بنابراین اتفاقی که باعث ماندگاری مترجمان می‌شود، تسلط آنها به مقصد است، درست مانند تسلط نجف دریابندری به زبان فارسی.
 
یشایایی با اشاره به دلایل نگارش «کتاب مستطاب آشپزی» از سوی یک شخصیت ادبی اظهار کرد: نجف دریابندری این کتاب را با همکاری همسرش، فهیمه راستکار نوشت و بدون شک تنها عشق و علاقه است که می‌تواند یک مرد ادبیاتی را به سمت کتاب نوستن درباره آشپزی ببرد. او به قدری به آشپزی علاقه‌مند بود که در زمان گذران حبس در زندان آبادان، آشپزخانه زندان را اداره می‌کرد. این را گفتم تا بگویم علاقه وجود داشته و او این کاره بوده است.
 
تهیه کننده فیلم «ناخدا خورشید»‌ و «هامون» در تشریح جمع‌های هر هفته‌ای دوست‌داران نجف دریابندری در منزلش گفت: از چند سال پیش تا به حال، جمعی از نویسندگان، مترجمان و اهل فرهنگ هر جمعه در منزل نجف دریابندری جمع می‌شدند تا با او دیدار کنند. نجف دریابندری در این سال‌های آخر واقعا حرف نمی‌توانست بزند و تنها اشاراتی داشت و ما تنها به این دلیل به منزل او می‌رفتیم که استاد نجف از دیدن دوستان خوشحال می‌شد و برایش خوشایند بود که همه دوستانش در منزل او گرد هم جمع می‌شوند.
 
وی در پایان گفت: البته گاهی وقت‌ها که حالش خوب بود از تخت بلند می‌شد و در جمع می‌نشست و گاهی با پاسخی کوتاه همه را سر ذوق می‌آورد. این دیدارها ادامه داشت تا کرونا  آمد و من فکر می‌کنم از اوایل اسفندماه 98 دیگر دور هم جمع نشده‌ایم. البته حدود 15 روز پیش به تنهایی به دیدنش رفتم و تا آن روز حالش خوب بود.

نجف دریابندری، نویسنده و مترجم مطرح ایرانی، (15 اردیبهشت‌ماه) در 91 سالگی درگذشت.