گسترش دانش فلسفی در سطح بین‌المللی به شیوۀ گعده‌نشینان پژوهشگاه علوم انسانی؛

راهنمای انتشار مقاله در ژورنال‌های خارجی

گذشته از نگارش غلط عنوان مقاله انگلیسی پورحسن و مهدوی، از این مقاله هیچ اثری در اینترنت و پایگاه اینترنتی مجلۀ ذکرشده نیست! خود مجله هم شعبده‌ای است. به تارنمای مجله که رجوع کنید،۱ می‌بینید که هیئت تحریریه آن افرادی از ترکیه و آفریقای جنوبی و مصر گرفته تا هند و روسیه و بنگلادش هستند، اما در کمال شگفتی درمی‌یابید که تقریباً تمام نویسندگان مجله ایرانی‌اند! بااین‌حال، نامی از آقای دکتر پورحسن در میان نیست.

نقدی بر کتاب «خوانشی نو از فلسفه فارابی؛ گسست بنیادین معرفتی از سنت یونانی»، نوشتۀ قاسم پورحسن؛

پدیده‌ای شگرف در کتاب‌سازی ایرانی

نمی‌توان قبول کرد که نویسنده‌ای پس از نوشتن چندین کتاب هنوز جایگاه پیشگفتار (به تعبیر نویسنده، «آغاز») را در یک کتاب نداند؛ یا نداند که اگر می‌خواهد فصلی را از نویسنده‎ای دیگر در کتاب خود نقل کند این کار را چگونه باید انجام دهد، حتی اگر این نویسندۀ دیگر دانشجوی دکترای وی باشد.

گزارشی از پاسداشت مقام رضا داوری اردکانی در کتابخانه ملی؛

تفکر در سایه تفکر

فیلسوف جست‌وجوگر است، اندرزگو نیست و لحن پیامبرانه و پیشگویانه و تحکمی نیز ندارد که اگر بخواهد به این سمت برود دیگر فیلسوف نیست. سخن او تلخ نیز نیست زیرا کسانی تمایل به تلخ‌گویی دارند که فکر می‌کنند حقیقت مطلقی را از آن خود کرده‌اند و چون دیگران آن را نمی‌فهمند سخن آنها تلخ می‌شود. فیلسوف ملتزم به اندیشه و به طور مداوم در حال طرح پرسش‌های نو است.

قاسم پورحسن: ابن‌سینا نظام سیاسی متفاوتی از یونان و حتی فارابی ارائه می‌کند

استاد دانشگاه علامه طباطبایی تأکید کرد: ابن سینا نظام سیاسی متفاوتی از فیلسوفان یونان و حتی فارابی ارائه می کند. او معتقد است بدون توجه به پیامبر نمی توانیم در جامعه اسلامی طرحی از حکومت به دست بدهیم.

عبدالله نصری: دوشادوش اندیشه‌های جهان غرب باید به جهان اسلام هم بپردازیم

استاد دانشگاه علامه طباطبایی در نشست نقد و بررسی کتاب «محمد (ص) و آیات خدا» گفت: ما باید دوشادوش اینکه به اندیشه های جهان غرب می پردازیم، به اندیشه های جهان اسلام هم بپردازیم.

«قاسم پورحسن» در نوزدهمین همایش ملی حکیم صدرا؛ ( ۷)

اعتباریات علامه طباطبایی و نظم اجتماعی

علامه طباطبایی که یک فیلسوف نوصدرایی است، می‎تواند منبع و افقی متفاوت را برای ما درباره‎ی اجتماع و مدنیت بر اساس آموزه‎های فلسفه‎ی ملاصدرا بگشاید؛ او یک نظریه‎ی رقیب ارائه می‎دهد و در واقع یک ابداع تئوریک درباره‌ی شناخت اجتماع و انسان به دست می‎دهد.