به گزارش فرهنگ امروز به نقل از تسنیم؛ بهار امسال سپ بلاتر رئیس فدراسیون فوتبال با حضور در ساحل شهر بندری کن، در حاشیه جشنواره بین المللی فیلم این شهر از فیلم «عشق های مشترک» رونمایی کرد. فیلمی که در مورد تاریخچه فدراسیون جهانی فوتبال «فیفا» است. این فیلم با بازی ژرارد دوپاردو در نقش ژول ریمه (خالق جام های جهانی)، سم نیل در نقش ژوائو هاوه لانژ و تیم راث در نقش سپ بلاتر ساخته شده و سعی شده همه آنچه تا کنون بر فیفا رفته است را از منظر خود فدراسیون جهانی فوتبال نشان دهد.

اما ضعف‌های شدید ساختاری فیلمی که با بودجه فیفا ساخته شده را در بهترین حالت تبدیل به یک کلیپ خوش ساخت از تاریخچه این فدراسیون کرده است. شنبه‌ای که گذشت فیلم «عشق‌های مشترک» در جشنواره فیلم زوریخ، تنها چند خیابان آن طرف‌تر از مقر اصلی فدراسیون جهانی فوتبال، به نمایش درآمد اما آوازه فیلم، خیلی زودتر از خود اثر به زوریخ آمده بود و در سالن پانصد نفری سینما، فقط صد و بیست صندلی پر شد.

اما قضیه فاجعه‌آمیزتر از تعداد صندلی‌ها است. سوییس هفتمین کشوری است که فیلم فیفا را نمایش می دهد. کشورهایی نظیر پرتغال و صربستان از جمله کشورهایی بودند که پیش از این فیلم را پخش کرده بودند. استقبال در این دو کشور هم چیزی در حد فاجعه بود. سینماهای این کشورها هم به ترتیب فقط به اندازه ۴ هزار دلار و هزار و ۱۶۰ دلار فروش داشتند. در بین این هفت کشور روسیه، میزبان جام جهانی آینده با فروشی نزدیک به نود هزار دلار بیشترین استقبال را از فیلم به عمل آورده است. جالب است بدانید که سازندگان فرانسوی «عشق‌های مشترک» تصمیم گرفتند فیلم را در کشورشان اصلا روی پرده نفرستند و مستقیم راهی شبکه نمایش خانگی کنند. همین طور بریتانیایی‌ها هم که البته چندان در فیلم خوب نشان داده نشده‌اند، تصمیمی برای پخش این فیلم در کشورشان نگرفته‌اند.

مارکوس کتن مدیر مالی فیفا در ماه ژوئن عنوان کرده بود که نود درصد بودجه این فیلم توسط فدراسیون جهانی فوتبال پرداخت شده است. بودجه کل فیلم فقط ١٩ میلیون دلار است که نسبت به بودجه فیلم های اصلی هالیوودی بیشتر شبیه یک شوخی است. با این وجود فیلم «عشق های مشترک» تا کنون فقط ۱۲۵ هزار دلار از این بودجه را برگردانده، تا فعلا نام این فیلم در زمره بزرگ ترین فیلم‌های ورشکسته امسال قرار داده شود.

به نظر می رسد قصد فیفا از ساخت این فیلم، تلطیف فضای علیه خودش باشد. چند وقتی هست که فسادهای پشت پرده فدراسیون جهانی فوتبال یکی پس از دیگری علنی می شوند و رؤسای فدراسیون بیشتر از هر شخص دیگری فشار این موضوع را حس می کنند. در این بین چه چیزی بهتر از یک فیلم سینمایی می‌تواند از فدراسیون نشین‌ها قهرمان بسازد و افکار مردم جهان را به سوی دیگری ببرد؟ البته با عدم استقبال مردم از این فیلم می توان گفت که نقشه سران فیفا شکست خورده است.