فرهنگ امروز/ بهار سرلک:

مدت‌ها است این بازیگر و فعال سیاسی ٨٠ساله برای پناهندگان کمپین‌هایی برگزار می‌کند اما تصاویر تکان‌دهنده آیلان کردی سه ساله انتظار او از خود را بیشتر کرد. ردگریو مصمم در بالا بردن آگاهی‌ها از شرایط مردمی که از آزار و شکنجه، فقر، مرگ و ویرانی فراری هستند، مستندی با عنوان «دریای اندوه» کارگردانی کرد؛ پروژه‌ای که خود سرمایه‌گذاری‌اش را بر عهده گرفت. او در مصاحبه با روزنامه گاردین درباره انگیزه ساخت فیلم گفته است: «فقط احساس می‌کردم باید این کار را انجام دهم.» او با یادآوری داستان‌های محزونی که پناهنده‌ها تعریف می‌کردند و شرایط زننده‌ زندگی آنها گفت: «چه کسی می‌توانست آنچه را که من دیدم، کارگردانی کند؟»
هفته گذشته از این ساخته او استقبال شد و اکران این مستند در بخش نمایش ویژه هفتادمین جشنواره فیلم کن ماه آینده روی پرده خواهد رفت. ردگریو معتقد است اکران بین‌المللی این فیلم در کوت دازور با شدت گرفتن بحران پناهندگی، با اهمیت است. او امیدوار است با نمایش این فیلم به «پناهنده‌ها خوش‌آمد بگوییم» و در غیر این صورت انسانیت خود را از دست داده‌ایم.
مستند «دریای اندوه» بر زندگی مردمی عادی مانند مدیر سابق مدرسه‌ای در افغانستان که ردگریو او را در یونان ملاقات کرد، متمرکز است. ردگریو می‌گوید: «او می‌باید فرار می‌کرد... عذابی که او را رنج می‌داد دانستن این بود که احتمال بازگرداندن او به افغانستان زیاد بود. این اتفاقی است که برای پناهنده‌ها می‌افتد.» مستندش را «یک مرثیه» توصیف می‌کند. مستندی که تمرکز دوربین روی چادری که نوشته روی آن به «کمک‌مان کنید» ترجمه می‌شود و روی کفش‌هایی رهاشده در گِل و خرابه‌ها است. ردگریو به بی‌رحمی‌هایی که افراطی‌گرها روا می‌دارند اشاره نمی‌کند اما از تصوری که برخی رسانه‌ها برای مردم ترسیم می‌کنند، انتقاد می‌کند و می‌گوید: «واضح است که این روزها رسم شده است که رفتار منفی یک پناهنده مورد انتقاد قرار بگیرد تا شاهدی باشد بر اینکه همه آنها بالقوه انسان‌هایی منفی هستند و نباید اجازه ورود آنها را به کشور داد.»
ونسا ردگریو از اعضای سابق کمپانی تئاتر سلطنتی شکسپیر است، کسی که برای ایفای شخصیت اول فیلم «ماری، ملکه اسکاتلندی‌ها» نامزد جایزه اسکار شد. اما جایزه اسکار بهترین بازیگری نقش مکمل را برای بازی در درام جنگی «جولیا» (١٩٧٧) به خانه برد. برای فهم بهتر وقایع جهان او به شکسپیر و نمایشنامه «توفان» او اشاره می‌کند. پراسپرو، دوک برحق تبعید ‌شده میلان که بعدها به جادوگری نیرومند تبدیل می‌شود، به دختر سه ساله‌اش میراندا می‌گوید چطور از غرق شدن جلوگیری کند. ردگریو شباهت‌هایی میان آیلان سه ساله که سال ٢٠١٥ غرق شد و میراندا می‌بیند: «خانواده آیلان از روستای کوبانی، جایی که داعش آنجا را دو بار اشغال کرد فرار می‌کردند، آنها با این امید که قایق بادی تفریحی آنها را سه کیلومتر آن‌طرف‌تر و به ساحل یونان برساند، راهی شدند. آیلان، مادر و خواهر او به خاطر پیدا نکردن راهی امن و قانونی برای ترک کشورشان کشته شدند و این موضوع من را وحشت‌زده می‌کند.»
رالف فینز، بازیگر برنده اسکار در مستند «دریای اندوه» حضور دارد و کلمات پراسپرو را که «کاملا تراژی پناهنده‌های غرق‌شده را در ذهن تداعی می‌کند،» می‌خواند. ردگریو می‌گوید: «شکسپیر عنوان فیلم را به ما داد. پراسپرو در صحبت‌هایش می‌گوید:
«دریای اندوه ما.»

روزنامه اعتماد